Op de muur van een van de vergaderruimtes prijken foto’s die de ontwikkeling laten zien van Groothuis Bouwgroep in Genemuiden. In 1959 begonnen de grootouders van Groothuis de onderneming, inmiddels staat zij als mededirecteur aan het roer. Haar broer en twee neven werken ook in het familiebedrijf, waarin in totaal meer dan honderd mensen hun brood verdienen.

De helft van het personeelsbestand is niet-kerkelijk, schat Groothuis in. „Hier werken dus niet alleen gelovige mensen. Maar als er zich een kans voordoet, getuig ik wel van mijn geloof. Dat levert dikwijls mooie gesprekken op, mensen zijn er vaak nieuwsgierig naar.”

Meerdere passages in de Bijbel inspireren Groothuis om dagelijks met overtuiging haar werk te doen. Zo denkt ze regelmatig aan Psalm 1. De psalmist schrijft over een aan het water geplante boom, die op zijn tijd vruchten draagt. „In feite is ieder mens als een boom, met zich herhalende seizoenen in het leven.”

Dat verklaart volgens Groothuis dat personeel soms goed en soms minder goed functioneert. „Dat gebeurt nu eenmaal in een mensenleven. Dat inzicht relativeert veel. Daarom heb ik er alle begrip voor als het met een werknemer niet lekker loopt. Daarover kan met mij dan ook in alle openheid worden gesproken. Dat schept vertrouwen.”

Benaderbaar

Groothuis omschrijft zichzelf als een verbinder. Tijdens een personeelsbijeenkomst liet zij, weer analoog aan Psalm 1, op het presentatiescherm een afbeelding van een boom zien. „Ons bedrijf kent verschillende teams, dat zijn de takken. Uiteindelijk zitten al die takken aan dezelfde stam, het bedrijf, vast.”

Om de verschillende teams optimaal met elkaar samen te laten werken, moet Groothuis weten wat er in het bedrijf speelt. Daarom loopt ze regelmatig door het pand en laat ze zich zien op de bouwplaatsen door het hele land. „Ik geniet van de gesprekken met collega’s. Ik ken dan ook velen van hen. Als directeur kom ik graag naar ze toe in plaats van dat zij op mij moeten afstappen. Dat vind ik een belangrijk onderdeel van dienend leiderschap: ik wil voor iedereen goed benaderbaar zijn.”

Groothuis steekt veel op van Mozes. Net als de oudtestamentische profeet is zij zich bewust van haar beperkingen. „Op advies van zijn schoonvader Jethro verzamelde hij mensen om zich heen die hem konden bijstaan in zijn leidinggevende taken. Ik heb ook geleerd om taken te delegeren. Dat vergt wel geduld, ook zo’n mooie eigenschap die ik bij Mozes terugzie.”

Dagtekst

Samen met haar echtgenoot heeft Groothuis vier kinderen. Hoe combineert ze –een vraag die vrijwel alleen aan vrouwen wordt gesteld– het gezinsleven met een drukke baan? „Als zelfstandig ondernemer heeft mijn man Martijn de ruimte om zijn eigen agenda in te vullen. We kunnen dus veel dingen met elkaar afstemmen. Daarbij verkeren we gelukkig in een positie waarin we huishoudelijke taken kunnen uitbesteden om zo waardevolle tijd met het gezin door te brengen.”

Een leider moet zich ook zelf durven laten gidsen, vindt Groothuis. Zo laat ze zich bij moeilijke beslissingen leiden door de dagtekst, een dagelijks Bijbelvers via een app op haar smartphone. „Ik vertrouw erop dat God mij daarin de volgende ochtend antwoordt wat ik moet doen. Ik ben hier nog nooit in teleurgesteld.”

Voor Groothuis staat ondernemerschap gelijk aan rentmeesterschap. Daarom werkt ze met andere bedrijven samen die duurzaam en circulair willen bouwen. „We demonteren bijvoorbeeld kwalitatief goede gebouwen om die op een andere plaats weer neer te zetten.”

Ze vertelt over een informatiecentrum in de haven van IJmuiden dat daar moet verdwijnen. „Het gebouw functioneert nog prima. Wij hebben het opgekocht, demonteren het en willen het ergens anders weer neerzetten. Het gebouw kan bijvoorbeeld dienst doen als tijdelijke huisvesting of als paviljoen.”

Beloofde Land

Als kind wilde Groothuis archeoloog, journalist of evangelist worden. Als directeur is ze het nu alle drie, vindt ze. „Als een archeoloog wroet ik in de Bijbel en zoek ik naar oplossingen. Ik schrijf ook veel voor het bedrijf, net als een journalist. En evenals een evangelist mag ik getuigen van mijn geloof. Ik zie het als Gods leiding dat het zo gelopen is.”

Van Mozes leert Groothuis ook dat er een moment komt dat ze haar functie op moet geven. „Mozes heeft de Israëlieten uiteindelijk niet in het Beloofde Land gebracht. Iedere leider, hoe belangrijk ook, moet ooit afscheid nemen. Daarom deins ik er niet voor terug om het stokje in de toekomst over te dragen.”