Elsbeth Bouw schiet in de lach op de vraag of het roosteren voor de zomervakantie al achter de rug is. Maar daarna slaakt ze een zucht. „Was het maar zo’n feestje.”

Bouw werkt dertien jaar bij Adullam Gehandicaptenzorg en maakt sinds zo’n tien jaar de roosters voor vier woon- en dagbestedingsgroepen. Ze legt uit hoe het roosteren voor de zomervakantie gaat: in januari geeft iedereen aan wanneer hij of zij bij voorkeur vrij wil. Dit mogen maximaal drie weken zijn. Als er te veel mensen in dezelfde week weg willen, moet er geschoven worden en zitten drie weken er soms niet in. Op die manier krijgt iedere medewerker uiterlijk 31 januari te horen wanneer hij vakantie heeft. Rond april verdeelt Bouw de diensten voor maanden juli en augustus.

Is de klus, nu de maand juni op zijn eind loopt, geklaard? Niets is minder waar. „In zo’n halfjaar kan er van alles gebeuren. Een zwangerschapsverlof, blessures waardoor medewerkers langere tijd niet beschikbaar zijn, overplaatsing naar een andere locatie. En iemand kan natuurlijk ook zijn contract opzeggen. Dan gaat er een streep door zijn diensten in augustus.”

Puzzelen

Voor Bouw, die naast roostermaker ook teamleider op de locatie Kroonheim in Uddel is, is het ook dit jaar weer puzzelen en zweten op de gaten in de planning. „We kijken vaak eerst als teamleiders onderling of we elkaar in een bepaalde week kunnen helpen. Ook springt er deze zomer waarschijnlijk een aantal Hoornbeeckstudenten bij. En als het echt niet lukt, dan bel ik toch maar weer naar zzp’ers, in de hoop dat zij nog een gaatje hebben.” Vanzelfsprekend is dat echter niet, weet Bouw uit ervaring. „Die mensen zitten, zeker in de zomer, vaak al volgepland bij andere organisaties.”

Bouw wil in ieder geval niet aan vaste medewerkers vragen of ze hun vakantie deels willen opofferen. „Dat heb ik nog nooit gedaan en hoop ik ook nooit te zullen doen. We werken hard en veel in de zorg dus we hebben die vakantie allemaal nodig. Helemaal aangezien je voor en na je vakantie vaak nog een stapje harder moet lopen dan normaal, omdat je hetzelfde werk met minder mensen moet doen.”

Spanningsveld

Het invullen van de zomerse diensten blijft voor Bouw ieder jaar een „enorm spanningsveld”. „We willen voldoende aandacht hebben voor iedere cliënt. Maar daarvoor heb je wel de mensen nodig. Als iemand zeven lange dagen achter elkaar maakt, dan kan diegene op het laatst niet meer de beste zorg bieden. Dan kan het soms beter zijn om een dienst te laten vervallen.”

De moed opgeven doet Bouw niet. „We zeggen altijd tegen elkaar dat het altijd nog goed is gekomen. Dat helpt om toch weer verder te kijken. En te blijven puzzelen, tot we een oplossing hebben gevonden.”

Ook Ad Plomp, voorzitter van de Raad van Bestuur van Zorggroep Sirjon, is zich bewust van de zorgen om de zomerroosters. Met 24 locaties voor ouderen- en gehandicaptenzorg verspreid over de biblebelt is het ook hier ieder jaar een spannende periode. „Dat we in de zorg moeilijk aan personeel kunnen komen, is bekend. Eigenlijk speelt het probleem het hele jaar, maar in de zomermaanden is het nog nijpender. We moeten heel veel uren opvangen.”

Stagiaires

Zorggroep Sirjon begint dan ook vroeg met het werven van personeel voor de zomer; vanaf de jaarwisseling. Op allerlei manieren probeert Sirjon voor iedere groep voldoende personeel te vinden, vertelt Plomp. „Medewerkers werken extra uren, wat we zeer waarderen. We vragen stagiaires of ze willen blijven en nodigen familieleden uit om waar nodig bij te springen. Ook vragen we aan leerlingen die in september met de opleiding beginnen of ze in de zomer al ondersteunend werk willen verrichten. Als laatste redmiddel zetten we zzp’ers in, als het even kan mensen die de organisatie al kennen.”

Wat opvalt, vertelt de bestuurder, zijn de verschillen per regio. „In het zuiden kunnen we over het algemeen de zomerroosters goed vullen. Dat is ook in het oosten zo, ondanks dat veel medewerkers in de bouwvak graag vrij willen hebben. In het westen en midden is het lastiger en krijgen we de roosters, ook met vakantiekrachten erbij, met moeite dicht. Alle gebieden hebben zo hun eigen uitdagingen.”

Plomp verwacht dat de personeelsschaarste in de zorg in de toekomst eerder toe- dan afneemt. „De samenwerking met familieleden wordt steeds belangrijker. Daar willen we de komende tijd echt op inzetten. Gelukkig doen mantelzorgers en vrijwilligers al heel veel.”

Kantoorpersoneel

Ook bij Cedrah, een reformatorische zorgorganisatie met tien locaties in het zuidwesten van het land, zitten er nog de nodige gaten in het rooster voor de zomer. Ieder jaar is het weer een opgave om deze te vullen, vertelt Teunis Stoop, voorzitter van de Raad van Bestuur. Er worden dan ook onorthodoxe maatregelen genomen. Zo wordt aan kantoorpersoneel gevraagd waar nodig hand- en spandiensten te verlenen. Ook biedt Cedrah in Zeeland en rond Moerkapelle een vakantiebungalow aan voor mensen die in de zomer willen werken. Ook Stoop doet een beroep op het netwerk van cliënten. „Met andere reformatorische zorgorganisaties voeren we gezamenlijk campagne, gericht op werving van nieuwe medewerkers, onder de titel ”Samen voor onze zorg”. Die slogan geldt voor het hele jaar, maar zeker voor de zomerperiode.”