Veluwse Kerkbode

„Vorige week kreeg ik een alarmerende mail van iemand uit Zuid-Holland die in Elspeet een vakantiehuisje heeft. Deze persoon maakte zich ernstige zorgen over onze kerk. De mail had als aanhef: „Wat zien we nu toch dominee, de Magog wordt aangebracht op het dak van de kerk?” De mail was voorzien van een paar bijlagen met foto’s waarop inderdaad dakbedekking te zien was met daarop de woorden ”Magog optiroll”. Eerlijk gezegd had ik dat nog niet gezien. Ik hoorde en zag wel leidekkers die bezig waren het dak opnieuw te bedekken nadat eerder isolatiemateriaal was aangebracht, maar daar bleef het bij. Wel had ik het voornemen iets over het leidekken te schrijven, maar niet met betrekking tot Magog. Zoals u kunt weten staat Magog in de Bijbel voor een vreselijk iets. Het is met name in Openbaring 20:8, waar gesproken wordt over de Gog en de Magog waarvan het getal is als het zand der zee die zich zullen vergaderen tot de strijd. Het gaat dan vooral om het laatste der dagen wanneer de duivel wordt ontbonden nadat deze duizend jaar aan banden was gelegd. Magog staat dus voor een mogendheid die zich tegen God en Zijn volk richt. Geen wonder dat de passant zijn zorg uitte.

Ondertussen is het een feit dat de dakbedekking Magog heet. Ik vermoed niet dat dit iets met de Magog uit Openbaring heeft uit te staan. Wel is het zo dat de Magog niet stilhoudt voor een kerk en zich ook daar wil manifesteren. Destructieve machten die zich mogelijk lief voordoen. De Magog in Openbaring gaat echter te gronde zoals de Magogrollen aan het oog worden onttrokken door de leien. Niet de Gog en de Magog maar de Alpha en de Omega heeft het laatste woord.”

Ds. M. van Kooten, predikant van de hervormde gemeente in Elspeet, in de Veluwse Kerkbode.

De Saambinder

„We kunnen de waarde van het gezinsleven in dit tijdsgewricht niet hoog genoeg waarderen. Daarom is het steeds weer nodig om ons te bezinnen op de waarde van de genadetijd, samen met je kinderen, die het de Heere beliefd heeft te geven. Op de waarde van de samenbinding in liefde en trouw rond het Woord en Gods goede inzettingen. Op de waarde van de gewetensvorming en de goede gewoontevorming. Er komt steeds meer op het gezin af. Heeft dat ook praktische consequenties? Beseffen we voldoende het heilzame van het gezinsleven, „aangezien het God belieft ons door de ouderhand te regeren”, zo luidt immers de uitleg van het vijfde gebod. De genadeheerschappij in Christus Jezus vindt namelijk vanaf het prilste begin plaats door middel van de stem en de hand van vader en moeder. De Heere werkt door middel van het woord en het voorbeeld van de ouders. Dringt het tot ons door dat we steeds minder op de omgeving en op de samenleving, zelfs minder op het onderwijs kunnen terugvallen? Anders gezegd: het onderwijs en de kerk kunnen nooit vergoeden wat in het gezin gemist wordt, in de twintig jaartjes dat we voor onze kinderen mogen zorgen, zo de Heere wil en wij leven. Wat van onze genadetijd geldt, geldt zeker ook voor de tijd met onze lieve kinderen: je kunt het niet óverdoen! Krijgt dit in de dagelijkse opvoedingspraktijk concreet handen en voeten? Ik weet het, die is zeer weerbarstig. Wij kunnen onze kinderen niet bekeren en niet bij de waarheid en de kerk bewaren. Maar dát hebben we bij de doop van ons kind ook niet beloofd. De Heere weet ook wel dat we dat niet kunnen, maar we hebben wel met ede beloofd er alles aan te doen wat in ons vermogen is om dit kind in aanraking te brengen met het enige middel waardoor God de bekerende genade werkt. Vandaar: ”Het Woord in huis”. Hoe is het nu praktisch met de plaats van dit Woord in ons huis, met de tijd die we er werkelijk aan besteden, met de kennis die wij en onze kinderen ervan hebben, met het beslag, de indrukken van de waarheid en vooral de wederbarende kracht van het goede Woord Gods?”

Emeritus predikant G.J. van Aalst gaat in De Saambinder (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten) in op de recente synodale uitgave ”Het Woord in huis”.