Vergunst, algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond (GB) in de Protestantse Kerk in Nederland, sprak in het Groningse Sebaldeburen op het predikantenberaad, een bijeenkomst die het hoofdbestuur van de GB halfjaarlijks organiseert met predikanten en voorgangers uit Groningen, Friesland en Drenthe.

In zijn lezing ”Het gebedsleven van de predikant”, noemde de algemeen secretaris en hoofdredacteur van De Waarheidsvriend het gebedsleven „de onzichtbare kant van de predikant”. Volgens Vergunst is een predikant zowel een kind als een knecht van God. Het gebedsleven van een predikant heeft iets specifieks. De voorganger moet bij wijze van spreken twee gestalten uit de Bijbel praktiseren.

In het predikantschap staat de uitslovende en dienende Martha-gestalte naast de luisterende en aanbiddende Maria-gestalte. De gemeente doet een voortdurend appel op de Martha-houding. Vele taken en een reeks van verplichtingen moeten worden uitgevoerd. De predikant is net als Martha druk met dienen in liefdevolle verbondenheid en toegewijde trouw aan de Heiland. De Maria-gestalte wordt verwaarloosd, het gebed kwijnt, het opgejaagde hart van de predikant wordt onrustig en zijn ziel verdroogt.

Voor het uitoefenen van het ambt is een Maria-houding onmisbaar, aldus Vergunst. Dat betekent een gedisciplineerd en geconcentreerd meditatief leven. In de Bijbel staat dat de ambtdragers „Gods medearbeiders” zijn, wat inhoudt dat zij het werk aan God moeten overlaten. „Bidden is klein zijn voor God. Het gebed is een teken van afhankelijkheid. Daarbij past het uitzeggen van eigen zondigheid en hulpeloosheid in de wetenschap dat Gods kracht naar voren komt in onze zwakheid.”

Nederig

De noodzaak van een nederige gebedsgestalte voor een predikant mag in een tijd waarin de persoonlijkheid en het charisma van de voorganger op de voorgrond staan, weinig bijdetijds klinken, toch is het volgens Vergunst „opvallend dat degenen die in de geschiedenis bekend werden als ”groten in het Koninkrijk Gods”, zich juist nederig wisten voor God”.

In dit verband citeerde de bondssecretaris het gedicht ”Gij bad op ene berg alleen” van de Vlaamse priester Guido Gezelle die in een tijd zonder prikkels, zonder prestatiedruk en zonder iPhone nog moest verzuchten dat hij moeite had om stille tijd en concentratie te vinden omdat hij nooit hoog genoeg kon klimmen omdat de wereld hem achterna ging.

„Guido Gezelle wist dat de Heere het niet zonder het gebed kon. Jezus zelf wist tijdens Zijn leven prioriteiten te stellen, Hij kon Zijn agenda beheren en was soms onvindbaar omdat Hij Zich wilde afzonderen voor het gebed. Hij gaf het voorbeeld aan Zijn discipelen –zeg maar: Zijn kerkenraad– dat Hij niet leven kon zonder de omgang met Zijn Vader in het gebed te zoeken”, aldus Vergunst, die met voorbeelden uit de Bijbel en de kerkgeschiedenis aangaf dat een ambtsleven zonder binnenkamer onbestaanbaar is.

Luther

„Daniël zocht voortdurend een afgezonderde plek om te bidden, om met insluiting van zichzelf voorbede te doen met belijdenis van zonden. Luther schrijft aan zijn kapper dat wanneer zijn gebedsleven door drukke bezigheden verflauwt, hij dan hardop psalmen en andere Bijbelgedeelten gaat opzeggen zoals kinderen doen. Om die reden is het goed ’s morgens vroeg van het gebed de eerste en ’s avonds het laatste werk te maken. Dit advies van Luther mogen voorgangers ter harte nemen.”