De rommel strekt zich uit zo ver het oog reikt. De lucht is vol vogels die worden aangetrokken door de stinkende hopen smurrie. Op zoek naar iets aantrekkelijks.

Volgens de gemeente Istanbul ligt de dagelijkse afvalproductie in de wereldstad op ruim een kilo per persoon. De inwoners produceren samen ruim 9 miljoen ton afval per jaar. Toch is dat nog niet de grootste uitdaging. Europese landen, waaronder Nederland, exporteren miljoenen kilo’s plasticafval naar het buitenland. Voorheen ging de troep naar China. Maar sinds dat land in 2018 de import van afval verbood, werd Turkije in rap tempo de grootste importeur.

De groeiende afvalstroom is een bron van milieuvervuiling in delen van Turkije. In tal van kleine werkplaatsen zijn arbeiders in de weer met het verwerken en recyclen. Veelal Syrische en Afghaanse vluchtelingen, soms nog maar kinderen. De omstandigheden zijn erbarmelijk, de dampen giftig.

Het zijn de wrange sporen van overdaad en materialisme in andere delen van Europa. Het neigt naar probleemverschuiving. Een confronterende afvalberg in de achtertuin, dat wil je niet. Weg ermee. Uit het oog, uit het hart.