„Van de ruim 20.000 inwoners van Alblasserdam bezoekt meer dan de helft geen kerk. Dat vond ik best schokkend om te horen, toen ik er kwam wonen. Met maar liefst zestien kerken in dit dorp lijkt het alsof er veel kerkgangers zijn, maar net zo veel mensen komen dus nooit in een kerk. Veel inwoners zijn soms zelfs erg vijandig.

Met het buurthuis de Pion, gevestigd in het kerkgebouw van de voormalige christelijke gereformeerde kerk (cgk), willen we mensen bereiken die kerkelijk dakloos zijn. In 2021 is de Pion gestart, op initiatief van de kerkenraad van de cgk. Wij willen in contact komen met publiek dat wellicht eens een gesprek over het geloof wil, dat wil leren begrijpen waarom iemand eigenlijk in God gelooft. Niet per se arme of eenzame mensen, want mensen herkennen zich niet in zo’n stigma. De diversiteit aan activiteiten brengt zo’n gemengd publiek ook echt in de Pion. Dat is mooi om te zien. Over de opkomst zijn we tevreden.

We organiseren maaltijden, een kinderclub, schilderworkshops, een naaiclub, muziek, workshops hout branden. Donderdagochtend bieden we koffie met gebak aan. Ook is bij ons het Repaircafé ondergebracht. En mensen kunnen terecht voor energiebespaaradvies, vanuit het Platform tegen armoede. Verder boden we vanwege de energiecrisis tijdelijk een zogeheten warme kamer aan: het doel daarvan is een plek te creëren voor warme ontmoetingen, koffie of een werkplek.

Om een nieuw initiatief te starten en bekendheid te krijgen, is zeker drie jaar nodig. Het delen van het Evangelie gaat niet relatieloos: het kan alleen als er een duurzame relatie is opgebouwd. We doen geregeld inspiratie op bij het Badhuis in Zwijndrecht. Dat is begonnen als buurthuis, maar na jaren pionieren gaat daar nu iedere zondag de Bijbel open. We zien dat sommige bezoekers graag iets terugdoen: schoonmaken of een maaltijd thuis organiseren. Dat is belangrijk, want wederkerigheid is nodig om relaties op te bouwen.

Diaconieën van verschillende Alblasserdamse kerken steunen ons initiatief, van ‘links’ tot ‘rechts’. Vrijwilligers komen vanuit de breedte van de kerken. Van evangelisatiecommissies horen we: „Jullie organiseren activiteiten waar wij niet aan toekomen.””

Zakelijk of idealist?

„Idealist. Maar dat kan niet zonder ook zakelijk te zijn. We lopen bij de Pion geregeld tegen de zakelijke aspecten aan. Het kost geld om dit buurthuis overeind te houden. Als we alleen maar idealistisch zouden denken, kunnen we over een jaar stoppen.

Op mijn initiatief is de zaalhuur drastisch verhoogd. Het oorspronkelijke tarief zou in de huidige energiecrisis niet reëel zijn.

Ook bewaken we nu beter voor welke activiteit we de zaal verhuren. Die moet binnen de doelstelling passen. Harde, onverantwoorde muziek weren we. Daarnaast willen we geen geluidsoverlast omdat we er juist voor de buurt zijn. Ook hebben we een borg ingesteld die we bij overtreding van ons reglement inhouden. Dat klinkt niet vriendelijk, maar de praktijk heeft geleerd dat dit noodzakelijk is.”

Christelijk of algemeen?

„Christelijk. Het is een zoektocht hoe we Alblasserdammers met het Evangelie in contact kunnen brengen. De mensen die wij willen bereiken, reageren soms ‘allergisch’ op iets wat met de Bijbel te maken heeft. Vaak vanuit een wond uit het verleden, die nog steeds niet is geheeld. Als we hier christelijke muziek draaien, kan iemand al afwerend reageren. Dan proberen we het gesprek aan te gaan om te ontdekken waar zo’n reactie vandaan komt.

We proeven vaak vooroordelen over kerken. Om contact te krijgen moet je je meestal eerst goed verdiepen in iemand, en erachter komen hoe de weerstand is ontstaan. De gelijkenis van de barmhartige Samaritaan leert ons hoe om te gaan met ‘gewonden’. Dát de Bijbelse boodschap soms ook weerstand oproept, moet ons overigens niet verbazen.”

Uit of thuis?

„Eropuit. Als je niks doet en op de bank blijft zitten, weet je zeker dat er niets gebeurt. In de ontmoeting met de ander bruist het leven, zegt een van de teamleden nog wel eens. Diegene had met de kerstdagen twintig personen thuis te gast, kerkelijk en niet kerkelijk, om met elkaar te eten. Hoe mooi is dat.

God heeft ons als mensen in relatie tot elkaar bedoeld. Verbinding ontstaat als je iets met anderen onderneemt.

Per week besteed ik gemiddeld drie à vier uur aan dit vrijwilligerswerk. In de begintijd van de Pion was dat meer. Toen moesten we veel structureren, zoals e-mail- en agendabeheer, vaststellen van verhuurbeleid enzovoorts. Nu het buurthuis goed loopt, kost het steeds minder tijd en kunnen we efficiënter werken. We bakenen de taken af zodat vrijwilligers niet overvraagd worden.”