We kennen de beelden uit Oekraïne. Van burgers die in de frontlinie terecht zijn gekomen doordat strijdende partijen hun woonwijken binnendrongen. Welnu, overleven in de frontlinie. Dat doen ook christenen in het noorden van Irak, in het grensgebied tussen Turkije en Iraaks Koerdistan.
Het landschap oogt er lieflijk, maar pas op! Hier houden strijders van de PKK zich schuil, de in Turkije verboden Koerdische guerrillabeweging die tot over de grens wordt bestreden door het Turkse leger. Met bommen, maar ook door de toevoer van levensbehoeften tegen te houden, om zo de PKK te verzwakken.
Je zult er als onschuldige burger wonen! Ninos woont er, samen met zijn vrouw Amilya en hun twee kinderen Atrya en Itota. Het dorp waar hun huis staat is Sholh, en dat behoort tot de zeven dorpen in deze streek waar bewoners in meerderheid christen zijn. Vanwege dat laatste zijn we bij Ninos en Amilya te gast, want de noden van deze en andere medebroeders en -zusters gaan ons aan het hart.
Ds. Firas, protestantse voorganger in de nabijgelegen stad Duhok, is hier onze gids. Hij bezoekt christengezinnen op de Vlakte van Ninevé, maar weet zich ook geroepen om in dit grensgebied christenen bij te staan. Christen-zijn in dit door moslims gedomineerde gebied is al een uitdaging, en doordat de PKK zich hier schuilhoudt is het bestaan extra zwaar.
Ds. Firas trekt zich hun lot aan en daarom hij levert geregeld voedselpakketten af, kleding of andere spullen. Graag zou hij er kleine werkgelegenheidsprojecten starten –een bakkerij, een naaiatelier, een kapperszaak– om christenen meer bestaanszekerheid te bieden. Voor de christenvrouwen en -meisjes zijn het welkome initiatieven, vertelt Amilya. „Vooral zij zitten werkloos thuis.” Amilya is al gastvrouw voor de Bijbelkring voor vrouwen en dat werk ligt helemaal in de lijn van hoe ds. Firas opereert. Overtuigd als hij ervan is dat persoonlijk geloof in de Heere Jezus christenen daar pas echt perspectief biedt voor de toekomst.