Laten wij het toch niet vergeten, maar indachtig blijven: alles wat er ge­schiedt, geschiedt terwille van de Naam van onze God, terwille van Jezus, de Koning van gerechtig­heid en vrede. Hij is het Die vriend en vijand, volk en land, koningen en vorsten tot Zijn vrije beschikking heeft, opdat zij juist datgene tot stand brengen wat God de Vader in Zijn Raad besloten heeft dat er geschieden moet, opdat het Koninkrijk der gerechtigheid en des vredes in de zielen en ge­wetens tegenover hel en dood gehandhaafd blijft.

„En U zal de gelofte betaald worden.” God zij geprezen voor Zijn genade, dat wij Hem geloften betalen kunnen! Dit echter mogen onze geloften zijn en blijven, dat wij spreken: „Wanneer Gij, Heere, Gij trouwe God, mij en de mijnen uit deze verschrikkelijke nood zult redden, wanneer Gij terwille van Uw Gezalfde met de koning, zijn leger en met de mijnen zult zijn, dan zullen wij U als onze God erkennen en de afgoden wegwerpen!”

God wordt geprezen, dat Hij, waar de gebeden van de heiligen tot Hem op­stijgen, het gebed verhoort. Daarom moet men niet twijfelen aan Zijn genade, aan Zijn macht, aan Zijn barmhartigheid. Daarom moet men zich niet laten neerdrukken door vlees en bloed, of door het ‘voor’ en ‘tegen’ van allerlei menselijke overleggingen, maar wij moeten in ons hart zeggen: „God, onze God, Gij verhoort het gebed.”

H.F. Kohlbrugge, predikant te Elberfeld ”Van oorlog en vrede”, 1870)