Ze hebben tijdens het Pascha Jezus’ tekenen gezien in Jeruzalem. En…? Wat is er nu mooier dan te lezen dat velen „geloven in Zijn Naam”. Vélen. Je gunt ze Hem toch? Velen geloven in Hem, maar Hij gelooft hen niet. Waarom niet? Het ”geloven in Zijn Naam” is toch precies waar het op aankomt? „Maar zo velen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven” (Joh. 1:12). Op vele plaatsen maakt Johannes duidelijk dat juist ”geloven in Zijn Naam” het verschil maakt tussen nu al delen in het eeuwige leven of leven onder de toorn van God. Het is zelfs het doel van het hele Evangelie (Joh. 20:31): „Opdat gij gelovende het leven hebt in Zijn Naam.”

Nu kan ik dit best lezen en er een beschouwing over houden voor anderen en over anderen, maar dat wil er niet in. Geen volzinnen over ”Zien is nog geen hebben” en over tijdgeloof, wondergeloof ofwel schijngeloof. Wat erin wil vanuit het Woord? Jezus gelooft niet in mij… Hij weet wat er bij ons in zit en dat wekt geen vertrouwen. „HEER, Die mij ziet zoals ik ben, dieper dan ik mijzelf ooit ken, kent Gij mij…” Jezus blijkt dus God in eigen Persoon te zijn. Alléén God doorgrondt het hart. Je hoeft dus bij Jezus niet aan te komen met een masker. Nee, we hoeven die mensen in wie Jezus toen niet geloofde niet te verdenken van hypocrisie, als waren ze gemaskerde mensen. Weet u, het komt pas dichtbij als we deze woorden op onszelf toepassen. Hij weet wat er in mij is, peilt alle dubbele bodems en kent de bodem(loosheid) van mijn hart.

Jezus gelooft er niet in… Hij heeft geen vertrouwen in hen. In wie niet? Brengt zo’n mededeling ons niet aan het twijfelen? „Jezus gelooft niet in mij.” Vreselijk dat ik dat wantrouwen van Hem oproep. Toch leiden zelfonderzoek en zelfkennis niet tot twijfel als we rekenen met deze kennis van Christus. Geloven is ook niet geloven dat je een gelovige bent. Dan val ik door de mand. Wat dan? Met Petrus naar Hem heen. Jezus kende ook hem door en door en toch roept Hij hem, houdt Hij hem vast en heeft hem lief ondanks het feit dat Hij wist wat in Petrus was. Daarom: „Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik u liefheb.” Kan dat eruit?

Er is er maar Eén Die ons zo kent en Zich toch niet van ons afwendt

Het is ongekend. Er is er maar Eén Die ons zo kent en Zich toch niet van ons afwendt. De woorden van onze tekst vormen een inleiding op de gesprekken die volgen. Met Nicodemus, met wie Hij het abc van wedergeboorte, geloof en bekering doorneemt en hem doorgrondt. Met de Samaritaanse vrouw, die Hij eraan ontdekt waarom ze een niet te laven dorst heeft naar een vervuld verlangen. Zo spreekt Hij de eeuwen door met mensen van wie Hij weet wat er in hen is, reden waarom Hij niet in hen gelooft. Tot op het moment dat wij deze woorden lezen en horen tot ontdekking van Wie Hij is.

Uitermate vertroostend. Hij gelooft niet in mij, maar is wel de hemelse Hogepriester Die nooit loslaat wat Zijn hand begon. „Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt.” Dat is mijn enige troost.