U weet wat de dood is, en wij hebben niet nodig u die te beschrijven. U zult ook zeer gemakkelijk overhellen om te denken dat het niet hoeft bewezen te worden dat alle mensen moeten sterven. En we wensten wel dat het bewijs hiervoor niet nodig was. Zie evenwel wat Paulus zegt (Hebreeën 9:27): Het is de mens gezet eenmaal te sterven. En (Romeinen 5:12, 14): De dood is tot alle mensen doorgegaan. En die dood heeft geheerst van Adam tot Mozes toe, ook over degenen die niet gezondigd hadden in de gelijkheid der overtreding van Adam. Het is ook zeker uit de oorzaak van de dood, die de zonde is, en de vloek van God over de zonde. De bezoldiging der zonde is de dood. En waar de zonde is, als een oorzaak, daar moet ook de dood zijn, als het uitwerksel. Ja, het kan bewaarheid worden door een ondervinding van bijna 6000 jaren, waarin geen mensen, door al de geslachten heen, geboren zijn, of zij zijn ook gestorven. Wij spreken hier niet van die buitengewone voorbeelden van Henoch en Elia, die, op een bijzondere wijze, door Gods vrijmachtig bestuur, van het sterven zijn vrijgelaten. Wij willen ook niet spreken van wat de Heere met hen deed, in de plaats van de dood, of om ze te stellen in een staat van vatbaarheid, om de onsterfelijkheid te kunnen dragen.

James Durham, predikant te Glasgow (”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)