Petrus heeft God geprezen voor het nieuwe leven dat zijn lezers mochten ontvangen en voor de heerlijke toekomst die wacht: de erfenis die in de hemelen bewaard wordt. Maar Gode zij dank bewaart Hij ook Zijn kinderen tot de zaligheid. En dan spreekt de apostel over de vreugde die verbonden is met de hoop op de erfenis en de droefheid die ons leven kan bezetten vanwege de beproevingen. Maar het loopt alles uit op de lof en eer van God en de onuitsprekelijke en heerlijke vreugde die verbonden is met de komst van Christus.

Petrus vergelijkt het geloof hier met goud. Daar kun je aan zien dat de Heere het geloof op hoge waarde schat. In vers 7 schrijft de apostel: Het geloof is veel kostelijker, dus nog meer in waarde dan het goud. Het gaat de goudsmid om het echte goud. Daarom werpt hij het goud in de smeltoven, want altijd is dat met onzuivere be­standdelen vermengd. Zo is dat ook met uw geloof. Het geloof als een gave van God is natuurlijk zuiver. Maar zodra het terechtkomt in ons zondige hart, komen er altijd van die onzuivere bestanddelen van onszelf bij.

De twijfelzucht: God niet volkomen vertrouwen op Zijn woord en zeggen: Zou de Heere dat nu wel voor mij bedoelen? Want als de Heere het geloof geeft en Hij laat Zijn kinderen getuigen van Zijn grootheid, dan is de bedoeling dat ze dat doen tot eer van Zijn Naam.

Het geloof dat de Heere geeft, blijft niet zuiver in ons leven. Daarom zuivert Hij het geloof uit. Dat betekent dat God het edele van het onedele wil scheiden. Daarom werpt Hij het goud van het geloof in het vuur van de beproeving. Net als de goudsmid. Door het lijden heen blijkt de echtheid. Het echte geloof kan de smeltkroes verdragen. Als uw geloof in de smelt­kroes vergaat, is het geen geloof. In de beproeving loutert God. Dan blijkt dat het geloof echt is.

Door het lijden wordt het geloof gelouterd en getoetst op echtheid

De beproeving is dus een onderzoek op echtheid. Door het lijden wordt het geloof gelouterd en getoetst op de echtheid. Dan blijkt wat we aan God hebben; of we als het erop aankomt op God vertrouwen. Zo wordt het geloof gesterkt, gestaald en geoefend. De verdrukkingen zijn nodig, anders verslappen we. We moeten telkens opnieuw naar de Heere gedreven worden, anders zouden we bij Hem weg­blijven. Steeds opnieuw moeten we leren om ons aan die enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest vast te klampen en Hem lief te hebben.

In de verdrukking blijkt de geloofs­kracht. Daar komt het geloof tot oefening. Daar wordt het lenig gehouden. Het moet functio­ne­ren. Het mag de tijd niet krijgen om te verslappen. Vandaar dat er gewicht aan de klok moet hangen. Dat lijden herinnert voortdurend aan het voorbijgaan­de karakter van deze wereld. Het lijden en de beproevingen zeggen steeds: Sla je pinnen nu niet al te vast in deze wereld, want we zijn op doorreis.

Dan komt de openbaring van Jezus Christus in zicht. Dat betekent het einde van alle lijden van deze aardse bedeling. Dan wordt alles weggehaald onder de dienstbaarheid aan de verderfenis. Dan wordt de strijd bekroond met de eeuwi­ge overwinning. Hoe meer het geloof nu beproefd wordt en hoe dieper de weg is die we moeten gaan, des te rijker en heerlij­ker zal straks de glorie zijn. Petrus zegt dat we ons nu, midden in de beproeving, door het geloof mogen verheugen met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde.

Kent u iets van die volharding in de beproeving en de echte, diepe blijdschap die er de vrucht van is?