Het voorstel van het CDA is om het aantal moties dat een fractie jaarlijks mag indienen te beperken tot 150, plus het aantal Kamerleden in die fractie. Volgens deze vuistregel komt de vijfkoppige fractie van de christendemocratische partij uit op 155 moties. Per debat moet het aantal moties beperkt blijven tot twee per fractie. Het CDA heeft zichzelf deze regels al opgelegd.

Meerdere partijen vrezen voor de gevolgen als een partij in het najaar bijna aan het quotum zit. „Alsof je ten strijde trekt en halverwege erachter komt dat je munitie op is, of dat iemand anders uit je bataljon die gebruikt heeft”, zo verwoordde Wytske Postma (NSC) haar zorg.

Zij en ook andere Kamerleden verwijzen naar het opiniestuk dat Wim Voermans woensdag in NRC publiceerde. Hierin betoogt de staatsrechtgeleerde dat het CDA-voorstel in strijd is met artikel 67 van de Grondwet, waarin staat dat Kamerleden zelf mogen bepalen waarover ze vergaderen en besluiten.

Michiel van Nispen (SP) vindt moties indienen een „individueel recht” van parlementariërs dat beschermd moet worden. Het voorstel van Bontenbal vindt hij een „absoluut paardenmiddel” dat in zijn ogen niet het grootste probleem oplost. Zorgelijker vindt hij „dat de regering slecht beleid maakt, dat we heel vaak moeten bijsturen, ook met moties” en dat zulke verzoeken ook vaak niet goed worden uitgevoerd.

PVV’er Gidi Markuszower vindt dat moties ervoor zorgen dat de Tweede Kamer „niet slechts blaft, maar ook soms bijt”.

„Moties zijn een krachtig democratisch middel, en daarom is het belangrijk dat ze effectief, uitvoerbaar en doelgericht blijven”, zo verdedigde CDA’er Inge van Dijk het plan van haar partij. Ze hield een pleidooi voor „slow politics” die minder hijgerig is en meer gaat over de inhoud. Het Kamerlid vindt dat ambtenaren vaak onnodig aan het werk worden gezet om moties uit te voeren en daardoor niet toekomen aan wat echt belangrijk is.

In het debat werd meerdere keren gezegd dat Kamerleden elkaar beter bij de les moeten houden om minder moties in te dienen.