Twee dikke boeken staan op tafel. Een stapeltje dvd’s ligt ernaast. Wat Calvijn en Brakel te zeggen hebben over ”Het Kleine Huis op de Prairie”, ”Gladiator” en ”The Climb”? „Die zouden deze films afwijzen. Maar onze kinderen worden er zo sterk mee geconfronteerd, dat we het kijken binnen bepaalde grenzen accepteren. We proberen er het beste van te maken.” Drie echtparen delen hun verlegenheid en verontrusting over het mediagebruik in hun gezin.

We moeten de discussie over speelfilms principieel blijven voeren, zegt W. Büdgen, directievoorzitter van het Wartburg College en woordvoerder van het platform Mediawijzer. „Tegelijkertijd mogen we jongeren -en opvoeders- niet in de kou laten staan. Daarom wil Mediawijzer komend voorjaar een brochure met praktische handreikingen publiceren.”

De beeldcultuur heeft voor hem twee kanten: een witte en een zwarte. „Waar de media in handen vallen van de amusementscultuur, krijgt de zwarte kant de overhand. Dat gevaar is tegenwoordig ontzettend groot,” zegt techniekfilosoof prof. dr. ir. E. Schuurman.

Alleen maar waarschuwen tegen speelfilms zet volgens ds. M. J. Kater geen zoden aan de dijk. De christelijke gereformeerde predikant uit Zeist wil zelf ook kritisch in de spiegel kijken. „Paulus kende zijn cultuur. Weten wij wel goed wat er aan de hand is?”

„De Goudse videotheken worden bezocht door jongeren uit de volle breedte van de gereformeerde gezindte", zegt J. van Wijk, docent aan het Driestar College. En als hij vraagt: „Wie heeft er thuis geen tv en is van plan er zelf later wel een te nemen?” gaan er heel wat vingers omhoog.”

Over de invloed van films op de jeugd is weinig wetenschappelijk onderbouwd vast te stellen, stelt drs. Robert Doornenbal, docent cultuurfilosofie en kerkgeschiedenis aan de Christelijke Hogeschool Ede. „Eén punt is duidelijk: de psychologische ontwikkeling van het kind verloopt anders naarmate het meer opgaat in de huidige mediacultuur.”

Wie vóór het kijken van speelfilms argumenten zoekt in de christelijke traditie, heeft het niet gemakkelijk. De weerzin tegen het spelen zit er diep in. Tertullianus, Augustinus, Pascal, Voetius en Kuyper hebben een waaier aan argumenten tegen het toneelspel ingebracht. Luther rekende het tot de „middelmatige dingen” waarover onder christenen vrijheid moet bestaan.

Op cafébezoek rust allang geen taboe meer. En veel reformatorische jongeren pikken tegenwoordig met een gerust geweten een bioscoopje. „Het ergste is als ze niet kritisch nadenken en klakkeloos naar een film als ”Titanic” gaan kijken”, vindt dr. R. Bisschop, sectordirecteur van het Ichthus College in Veenendaal.