Dit heeft te maken met de toenemende tolerantie in het seculiere deel van de Israëlische samenleving. Seculieren vinden dat mensen zelf mogen weten waarin ze geloven. Ik heb Messiasbelijdende Joden horen zeggen dat ze persoonlijk geen problemen ondervinden, maar dat ze het wel over anderen hebben gehoord.

Een Jodin vertelde mee dat ze al haar vrienden heeft verteld dat ze gelooft in de Messias. Niemand heeft de vriendschap afgebroken, ook orthodoxe Joden niet.

De toenemende verdraagzaamheid blijkt met name in het leger, waar op het ogenblik zeker 240 gelovige soldaten dienen. Ze kunnen, net als orthodoxe Joden, tijd krijgen om de Bijbel te lezen en te bidden. Commandanten nodigen hen uit andere soldaten te vertellen wat ze geloven. Posities in het leger die vroeger gesloten waren voor gelovigen, staan nu voor hen open.

Toch blijven er problemen. Deze komen met name van het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat door de ultraorthodoxe Shaspartij wordt geleid. Het ministerie ziet nauwlettend toe op de naleving van het tweede amendement op de Wet op Terugkeer. Dit bepaalt dat wie tot een andere godsdienst overgaat, niet kan immigreren.

Messiasbelijdende Joden zeggen doorgaans dat ze helemaal niet tot een andere godsdienst zijn overgaan. Ze blijven ten volle Joods. Ze hebben alleen een andere interpretatie van wie de Messias is. Dat sommige Chabad-chassidiem dachten dat de Lubavitcher rebbe, Menachem Mendel Schneerson, de Messias was, was toch ook geen probleem?

Het ministerie kan ook tegenwerken op het gebied van familiehereniging. Als een Israëliër trouwt met iemand uit het buitenland, mag die persoon ook komen. Maar het ministerie geeft niet altijd toestemming tot vestiging. In bepaalde gevallen dwong het zo gelovigen het land te verlaten.

Nu heb ik Israëliërs horen tegenwerpen dat een land zelf mag bepalen wie het staatsburger of recht van residentie geeft. Dat is natuurlijk waar. Maar het is ook waar dat niet iedereen het daarmee eens hoeft te zijn. Iemand discrimineren op grond van zijn of haar geloofsovertuiging ligt niet overal goed op de wereld.

Dan zijn er nog andere problemen. Messiasbelijdende Joden hebben bijvoorbeeld problemen ondervonden bij het verkrijgen van de status van een stichting, zodat donateurs giften van de belasting af kunnen trekken. Verder komen de zogenoemde „antimissionarissen” geregeld in actie. Die kunnen bijvoorbeeld druk uitoefenen op plaatselijke autoriteiten om activiteiten van Messiasbelijdende Joden te verbieden. Ze kunnen ook demonstraties houden voor gebouwen, pamfletten met foto’s van gelovige leiders verspreiden om het volk te waarschuwen, of deuren en muren bewerken met de verfpot.

Al met al blijkt er angst bij de ultraorthodoxen voor de Messiasbelijdende Joden. Toch is de groei niet te stuiten. Dat is niet zozeer doordat Israëliërs tot geloof in de Messias komen en ook niet door immigratie, maar door de groei van gezinnen. Israëliërs houden over het algemeen van kinderen, en dat geldt ook voor Messiasbelijdende Joden.