Vlak voor het gesprek kijkt ze op YouTube hoe de conservatieve Canadees prof. Jordan Peterson een Engelse tv-interviewer aanpakt. Het spreekt haar zichtbaar aan. „Tv-mensen zetten alle conservatieven in de hoek. Zelf ben ik in studio’s ook zo vaak belachelijk gemaakt.”

Kuby is vaak omgeven door reuring en rumoer. Haar linkse vader zwom ook al tegen de stroom in, waar ze nog altijd trots op is. Haar moeder was gelovig, maar niet kerkelijk. Toen ze acht was, vroeg ze haar moeder: „Kan ik in de hemel komen als ik niet gedoopt ben?” Dat was het moment dat haar moeder besloot al haar vijf kinderen te laten dopen in de Evangelische Kirche in Duitsland.

Voor Gabriele leidde die doop niet tot een gelovig leven. Haar „eerste godservaring” had ze in 1973 in Spanje, na haar afscheid van het academisch milieu. „Na mijn masters was ik op de universiteit blijven werken – de enige betaalde baan die ik ooit heb gehad. Maar ik zocht iets wat ik in de wetenschap niet vond. Ik besloot te gaan reizen.

Die ervaring in Spanje leidde tot het diepe besef dat God bestaat. Toch bleef ik nog twintig jaar op zoek. Ik vertaalde esoterische boeken. Die spreken over God als een algemene energie. De esoterie richt zich op onze eigen verlangens: een gezond en welvarend leven. Terwijl Jezus ons roept om Hem lief te hebben en de wil van God te doen.”

In die tijd leerde Kuby haar man kennen. In 1977 trouwden ze. „We hadden geen enkele visie op of doel met ons huwelijk. Na achttien jaar zijn we gescheiden en bleef ik achter met drie tienerkinderen.”

Welke plaats had God in uw huwelijk?

„Ik bad wel met de kinderen, en las hun zelfs Bijbelverhalen voor. Maar we hadden ons bij de kerk laten uitschrijven en begrepen niets van het leven met Christus.”

De scheiding was het „dieptepunt” in haar leven. „Een jonge buurvrouw klopte aan en zei: Bid! In mijn wanhoop knielde ik voor een boeddhabeeld. Ik had een klein gebedenboekje. Toen ik dat uit had, wist ik: ik word rooms-katholiek.

Voor het schrijven van een boek over Mariaverschijningen ging ik op bedevaart naar Medjugorje in Bosnië. Daar ervaarde ik mijn echte, diepe bekering. Ik wilde toen ons huwelijk herstellen, maar mijn man weigerde dat.

Ik heb geprobeerd om mijn kinderen op de weg van het geloof te brengen. Het is een grote genade dat alle drie een godservaring hebben gehad en hebben gevraagd om de doop in de Katholieke Kerk. En dat in een tijd waarin deze kerk niet de eerste keus is van jonge mensen.”

Het Duits heeft een mooi woord voor uw generatie: ”Achtundsechsiger”, verwijzend naar de studentenrevolutie van vijftig jaar geleden. Wat deed u in 1968?

„Ik studeerde toen sociologie in het linkse Berlijn. Op de dag dat de student Benno Ohnesorg bij een demonstratie werd doodgeschoten, was ik ook op de been. Ik was geen leider, maar een meeloper. Vanbinnen heb ik altijd getwijfeld aan het verhaal dat de seksuele bevrijding het paradijs op aarde zou brengen.”

Het jaar 2017 was voor Duitsland één Reformatieherdenking. Hoe hebt u dat beleefd?

„Als rooms-katholiek heb ik geen behoefte om een scheiding in de kerk te vieren. Ik heb mijn vragen bij het karakter van Luther. Door mijn werk ontmoet ik echte volgelingen van Jezus Christus uit alle denominaties. Als katholieken kunnen we veel leren van de grondige Bijbelkennis van onze protestantse broeders en zusters. Ook onze paus Benedictus XVI wees ons doorlopend op het Woord van God.”

Dat kinkt naar een waardering voor het protestantse ”sola Scriptura”. Is dat misschien iets om te vieren?

„Hm, ja, ”Scriptura” is noodzakelijk voor een christen, maar niet ”sola”. Katholieken koesteren ook de rijke traditie, de levende aanwezigheid van Christus in de eucharistie en de verering –niet de aanbidding– van de moeder Gods. Ik oriënteer mezelf ook op de heiligen.”

U waardeert ex-paus Benedictus; hoe kijkt u aan tegen zijn opvolger Franciscus?

„O, wat een heerlijke tijd was dat onder Johannes Paulus en Benedictus. Vanuit de top van de kerk werd de waarheid verkondigd. Momenteel heerst er verwarring. Voor een trouw kind van de kerk is dat pijnlijk.”

Welk inzicht is na uw bekering tot het katholicisme beslissend voor u geweest?

„In 1968 twijfelde ik wel, maar ik had toen niet door waartoe de zogeheten seksuele bevrijding en het radicale feminisme zouden leiden. Toch begreep ik wel dat de afwijzing van het moederschap in die revolutie de samenleving haar toekomst ontneemt. Dat zien we vandaag terug in de demografische crisis in Europa.

Intussen vormen de revolutionaire ideeën van 1968 vandaag de agenda voor de Verenigde Naties en de Europese Unie. Alleen seks met kinderen is verboden. Al het andere wordt beschermd door antidiscriminatiewetgeving.

God heeft een liefdesplan met Zijn schepping. Hij wil dat wij liefhebben zoals Hij liefheeft. Liefde bedrijven is meer dan lichamelijke bevrediging. Liefde is het geven van jezelf aan de ander, met ziel en lichaam. Daarom is het ook zo moeilijk.

Dat liefdesplan moeten we als samenleving tot leidraad nemen. Elk kind wil dat zijn ouders bij elkaar blijven. Laat de overheid daarom vooral het gezin versterken. Maar in plaats daarvan steunen westerse overheden kleine minderheden die het gezin afbreken.”

De MeToo-campagne probeert de seksuele vrijblijvendheid te beteugelen. Hoe beoordeelt u die actie?

„Enerzijds is het goed dat seksueel misbruik van vrouwen aan het licht komt. Maar zijn alle aanklachten werkelijk waar? Ik vind het huichelachtig als vrouwen zich zo sexy mogelijk kleden, maar vervolgens klagen zodra dit mannen prikkelt.

Van alle normen op seksueel gebied is er nog maar één over: alles is toegestaan zolang je partner het maar goed vindt. Maar in de praktijk bewijst het massale misbruik om ons heen dat dit niet werkt. Logisch, want die norm vereist ook zelfbeheersing.

Ik denk dat we terug moeten naar kuisheid en matigheid. Miljoenen zijn verslaafd aan pornografie. We weten dat dit huwelijken en gezinnen verwoest. Waarom dulden we dit? Wij waarschuwen tegen roken; waarom is er niet zo’n campagne tegen pornografie?”

Misschien omdat de tijd nog niet rijp is?

„De EU en de VN kunnen de noodklok luiden, maar zij willen dit niet. Terwijl de zaak ernstig genoeg is. Roken vernielt je lichaam, maar porno vernielt het gezin.”

U wordt omschreven als homofoob. Hoe staat u tegenover homodiscriminatie?

„Die wijs ik af. Maar homofobie is een krom begrip. Een fobie is een neurotische angst. Maar dat heeft niet iedereen die iets tegen de lhbt-beweging inbrengt. Ik spreek deze beweging tegen vanuit mijn verantwoordelijkheid voor onze samenleving.

Elk mens heeft waardigheid en verdient respect. Maar is het respectloos om te waarschuwen voor een gevaarlijke levensstijl? Integendeel, dit is een daad van liefde.

De homoseksuele levensstijl heeft serieuze gezondheidsrisico’s. Maar het citeren van wetenschappelijke studies waarin dit staat, wordt ervaren als discriminatie en zelfs opruiing. De ideologie gaat hier boven het gezond verstand.”

Niettemin mag u zulke dingen zeggen.

„Toch wordt die vrijheid beperkt. De organisatie Kirche in Not publiceerde een paar jaar geleden een video-interview waarin ik sprak over de katholieke visie op homoseksualiteit. Onlangs reageerde YouTube daarop met de boodschap dat dit niet in overeenstemming was met zijn regels. Als Kirche in Not dit niet zou verwijderen, zou het hele kanaal worden geblokkeerd. Terwijl ik alleen maar citeerde uit wetenschappelijke studies en de katholieke leer. Die video is daarop weggehaald.”

Toch staat er nog voldoende van u op YouTube dat niet politiek correct is.

„Dat klopt. Toch worden basale rechten steeds meer beperkt, zoals de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van geloof en de vrijheid om je kinderen naar eigen overtuiging onderwijs te geven.

Ik was in Duitsland betrokken bij ”Demo für Alle”, een protest tegen hedonistische seksuele voorlichting op scholen. Het verzet van agressieve tegendemonstranten was zo groot dat er honderden politieagenten nodig waren om dit te laten doorgaan.”

In uw boek ”De seksuele revolutie” gaat u in op wat u noemt de genderwaan. Kan dit ook een mode zijn die, net als een regenbui, overwaait?

„Nee, deze vloed gaat door de hele samenleving, van de regering en de media tot aan de kleuterschool. Overheden binden burgers steeds meer door gelijkheidswetten. Alleen in Duitsland zijn er al 200 genderhoogleraren. De jonge generatie biedt weinig verweer tegen deze indoctrinatie, want ze is niet meer bekend met het christendom.

Deze genderwaan wordt betaald met groot geld van overheden en private fondsen. Denk aan Open Society van George Soros. Deze Hongaars-Amerikaanse miljardair financiert campagnes voor het homohuwelijk. Onlangs zei hij zich te storen aan het woord genderideologie, want dit remt het succes van de lhbt-beweging. Nou, ik ben blij dat ik heb bijgedragen aan het succes van dit woord.”

Vanmorgen meldde Der Spiegel dat ook Soros zich zorgen maakt over de toekomst van onze beschaving. Dat lijkt op taal die u gebruikt.

Kuby leest het bericht en lacht. „Haha, hij is bang voor manipulatie door Google en Facebook. Hij vreest dat Orwell en Huxley gelijk krijgen. Mensen die zo praten, hebben mijn sympathie. Vermakelijk natuurlijk, want we staan recht tegenover elkaar.”

Kuby is moe, zegt ze. Ze vindt dat het gesprek lang genoeg heeft geduurd. Nog een paar vragen dan.

Critici noemen u vrouwenhater. Hoe ziet u de verhouding tussen man en vrouw?

„Volgens Efeze 5 is de man het hoofd van het gezin. De man moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de kerk liefheeft. En Christus gaf Zijn leven aan het kruis. Kruisdragen is de grootste liefde die er is.

Man en vrouw hebben gelijke waardigheid, maar zijn niet hetzelfde. Het mooie is dat man en vrouw elkaar aanvullen. Ons brein werkt verschillend, zodat er zowel moeders als vaders zijn. Onderzoek wijst uit dat vrouwen meer inlevingsvermogen hebben en gevoel voor schoonheid, terwijl mannen zijn gericht op prestatie, competitie en structuur.

De genderideologie ontkent zelfs de lichamelijke verschillen. Daarmee negeer je alles wat met rede en natuur te maken heeft. Dit sticht collectieve verwarring. Latere generaties zullen niet begrijpen hoe zulke waanzin ons heeft kunnen overkomen.”

In de Duitse media verbindt men u met rechts. Wat hebt u gestemd?

„In veel landen treden nieuwe conservatieve partijen naar voren. De gevestigde orde demoniseert deze. Intussen ben ik blij dat er dingen in beweging komen. Maar wat ik heb gestemd, zeg ik niet.”

Wie u volgt, ziet dat u doorgaans tegen de stroom in zwemt. Hoe is dat?

„Ongemakkelijk natuurlijk. Wie wil nu worden afgewezen of stapels boze brieven krijgen?”

Kuby zwijgt even. „Weet je, ik kan heel moeilijk met conflicten omgaan. Maar ik vermijd ze niet als dit ten koste van de waarheid gaat. Ik voel de opdracht om voor de waarheid op te komen.”

Opdracht, van wie?

„Van boven. Maar het zit ook in mijn karakter. Mijn eerste schoolrapport prees mijn eerlijkheid al.”

Levensloop Gabriele Kuby

Gabriele Kuby werd in 1944 in Konstanz, in Duitsland, geboren. Ze stamt uit een familie met bekende schrijvers, kunstenaars en economen.

In 1977 trouwde ze met Wolfgang Furth, met wie ze drie kinderen kreeg. Na haar scheiding in 1995 beschreef ze haar weg naar het rooms-katholicisme in haar eerste boek, ”Mein Weg zu Maria”.

Internationale bekendheid kreeg ze met haar boek ”De seksuele revolutie. Vernietiging van de vrijheid uit naam van de vrijheid”, dat in elf talen is vertaald. De eerste editie verscheen in 2006 in het Duits. De Nederlandse editie kwam eind vorig jaar uit bij uitgeverij De Blauwe Tijger.