Ontmoeten en ontsnappen tijdens Familiedagen
„Een echte gezinsbeurs. Zo gezellig bij elkaar. En volgens mij doen mensen nog goede zaken ook.” De koffiedame geeft al een impressie van de Familiedagen in Hardenberg als die nog maar net begonnen zijn. Maar ze kent het evenement van vorige edities. „Ik werk hier al twintig jaar.”
De beurs ging donderdagmiddag open. Voor het eerst is er ook een zaterdag bij betrokken. Voor de niet-noorderlingen, die deze week geen voorjaarsvakantie hebben. „Wat hier nu loopt, komt vooral uit Urk, Genemuiden, Staphorst en Rijssen”, vat een standhouder samen. Het is aan de dialecten te horen. Al zijn er ook bezoekers uit Scherpenzeel, Capelle aan den IJssel en wellicht van nog veel verder weg.
Klederdracht
Een uur na de start is het nog erg rustig. Geen volle paden, rijen voor de kassa of uitpuilende parkeerterreinen. „We begonnen onze klederdrachtshow voor lege stoelen”, zeggen de mensen van het Oldebroekse boerderijmuseum De Bovenstreek opgewekt. „Op het laatst zat er toch een flinke groep. Mensen uit christelijke kring hebben belangstelling voor streekdracht.”
Dracht die rap verdwijnt, weten ze. „In Hierden is er nog één die het draagt, in Oosterwolde één, in Oldebroek twee, in Doornspijk zullen het er ook een stuk of twee zijn. En je ziet die mensen niet meer in hun goede goed, want ze zijn vaak zo oud dat ze ’s zondags thuis bij de kerktelefoon zitten.”
Blote voeten
Bij de presentatie van Weet Magazine over schepping en evolutie zitten vier mensen. Maar het boeit blijkbaar, want drie van hen zitten er een half uur later nog steeds. „Hallo, je mag komen zitten, hoor, ik bijt niet”, roept de presentator –op blote voeten– als mensen tussen hem en zijn schaarse publiek doorlopen.
Tijdens de kledingshow staren tientallen vrouwen en enkele verdwaalde man naar de dames die het podium op- en afwandelen. „We hebben overal zeer veel succes hiermee”, roept een vrouw in een microfoon. „Applaus voor Nancy!” Daar wil het publiek wel even aan meedoen.
Ook rokken
„Verkoop, donateurswerving en je gezicht laten zien”, somt Harry Droppert van Stichting Stephanos de doelen op waarom hij naar oostelijk Overijssel is afgereisd. „Ik sta hier elke beurs, elke dag.”
Het echtpaar Van de Merwe werft klanten voor De Verborgen Hoek, hun camping en chaletpark. „Voor een onvergetelijke vakantie” in het Friese Gaasterland.
Iets verderop brengt winkelier Epskamp dameskleding aan de vrouw. Het is vier, vijf jaar geleden dat hij hier stond. „Je probeert elke keer weer eens wat anders. Er zijn dit jaar veel beurzen en fairs tegelijk, dus dan moet je kiezen.”
Zijn assortiment stemt hij af op het publiek. „Dit is voor mensen van de kerk, dus dan neem ik ook rokken mee. Net als wanneer ik in Garderen, Epe of Veenendaal op de braderie sta.”
ECM dialoog uit Elburg nam per 1 januari vacaturebank WerkMetTalent over. „We werven kandidaten, en bedrijven kunnen vacatures bij ons plaatsen”, zegt Leendert Blok. Op de beurs kunnen bezoekers balletjes in een buis doen om hun tevredenheid over hun huidige werk aan te geven. Hoe hoger de buis, hoe groter de arbeidsvreugde.
Pijl en boog
Het aantal bezoekers neemt gestadig toe. „We gaan nou even rustig doen”, probeert een moeder met haar kind af te spreken.
Voor elke leeftijd is er wat wils. Kinderen bouwen stellages van stokjes en elastiek. Of ze schieten pijlen af met een boog die bijna net zo groot is als zijzelf.
Alle leeftijden kunnen zich vergapen aan de glimmendgele vrachtwagen die Pluimers Isolatie de beursvloer opgereden heeft. Boodschap: „Van het gas af? Isolatie is de 1e stap.”
Het Hoogeveense echtpaar G. van Reenen komt „vooral voor ontmoeting” naar de Familiedagen. „Elk jaar. We kopen bijna niks.” Meestal zijn ze er één dag. Soms meer, als Van Reenen leden werft voor de SGP. Zelf is hij al tientallen jaren organisator van de Hoogeveense zendingsmarkt. In Hardenberg kan hij zich ontspannen, als bezoeker.
Ontsnappen
Parkeren is bij de Familiedagen gratis, het eten ook. Bakjes kipsalade gaan grif van de hand. Wie er zijn buik vol van heeft, kan met een gerust hart de escaperoom in die Stichting Hulp Vervolgde Christenen heeft opgebouwd. Er is al gauw een wachtlijst voor.
Wie er geen trek in heeft zich vrijwillig te laten opsluiten, kan HVC steunen door de aankoop van boeken of pepermunt. Alles ten bate van de bevolking van Ninevé. „In het vluchtelingenkamp hebben we een kerk gebouwd, delen we Bijbels uit en zorgen we voor scholing”, zegt bestuursvoorzitter J. Bor. „Daar proberen we hier geld voor te werven.”