Segway op weg

In Scheveningen onderwerp ik de elektrische step aan een test. Voordat we de weg op gaan, krijg ik een korte training van Roy Hoogendorp van Verhuur Scheveningen. Voorzichtig zet ik beide voeten op de daarvoorbestemde plaatsen. Stuntelend leg ik de eerste meters af.

Het voelt heel onwennig. Mijn lichaam verkrampt. Ik wil me niet overgeven aan de zwaartekracht, ik denk mijn evenwicht te verliezen. Bij de minste lichaamsbeweging zet het apparaat zich in beweging. Leun ik naar voren, dan versnelt de Segway. Balanceer ik weer rechtop, dan remt het apparaat. Ga ik naar achteren hangen, dan rijdt het voertuig achteruit.

Het principe van de zelfbalancerende Segway is werkelijk geniaal. De bestuurder verstoort het evenwicht van het apparaat: het zwaartepunt ligt plots voor, achter of naast de machine. Automatisch volgt een correctie door vooruit of achteruit te rijden of te sturen.

Na een paar proefrondjes begint de tour door Scheveningen. Zacht zoemend zweef ik over het asfalt. Hard gaat het niet. De Segway staat op de voetgangersstand. Roy: "Voor de veiligheid is dat eerst beter."

"Wak... dit is gewoon eng", schiet het door me heen. Het ding helt achterover. Gevolg: het stuur duwt in mijn maag. Automatisch hang ik nog verder over het stuur. Volgens Roy moet ik juist ontspannen en niet naar voren leunen. Ik moet me helemaal aan het apparaat toevertrouwen. Dus doe ik het maar rustig aan. Bij de topsnelheid is het echter weer raak. De step begint weer achterover te hellen. Roy: "Omdat de snelheid begrensd is, corrigeert het apparaat automatisch."

Na vijf minuten vindt Roy het welletjes. Het is tijd voor de fietsersstand. De snelheid wordt opgevoerd. Nu gaan we zo'n 20 kilometer per uur. Het voelt direct beter. De schamele 6 kilometer per uur vormden gewoon een hinderlijke beperking.

De tour gaat langs de havens van Scheveningen en de vuurtoren. We duiken de boulevard op. De frisse zeewind woelt door mijn haren. Het perst de tranen uit mijn ogen. Bij hobbels is het telkens weer even spannend. Mijn voeten worden gedrild of komen zelfs even los van het apparaat.

Langzamerhand raak ik vergroeid met de Segway. Het rijden wordt steeds meer intuïtief. We zweven door de bochten. Een beetje wiegen met de heupen lijkt genoeg. Ik geniet van de directe manoeuvres van het apparaat. Het gehoorzaamt aan elke lichaamsbeweging.

Langs het Kurhaus gaat het verder. We duiken nog even natuurgebied Meijendel in. Daarna gaat het terug naar het startpunt.

Het is voor mij duidelijk: de Segway heeft de toekomst. In Delft gebruiken stadswachten het apparaat al. In een aantal landen rijden postbodes met Segways. Volgens sommigen is hij de oplossing voor fileproblemen, parkeertekorten, milieuvervuiling en tijdgebrek van forensen. Roy: "Het is een echt een groen vervoersmiddel. Ik verwacht dat er over een paar jaar veel rijden."

De eerste tien minuten op een Segway voelen onwennig, maar daarna doet het ding precies wat je wil. Leuk, handig en bij sommige activiteiten nuttig.