Bernhard liet zich zelden zien in Baarn

BAARN - Tientallen jaren woonde prins Bernhard op Paleis Soestdijk, gemeente Baarn. Zelden echter liet de prins zich in het dorp zien. Oudere inwoners denken met weemoed aan de keren dat op Koninginnedag de bevolking massaal uitliep naar het paleis.

Bij banketbakkerij en chocolaterie Jos Hendricksen in het pittoreske centrum van Baarn hangt de vlag halfstok. Een keur aan marsepein, een handvol reddingsbanden van de stoomboot en een kwartet zwarte Pieten kondigen aan dat de komst van de goedheiligman niet lang meer op zich laat wachten.

Met deze luxe banketbakkerij deed Paleis Soestdijk meer dan eens zaken. Prins Bernhard had een verfijnde smaak, weet Riky Hendricksen. „Als ’t maar mooi en exclusief was.” Rond Pasen, als de koninklijke familie op wintersport ging, bestelde Bernhard, via zijn medewerkers, de nodige lekkernijen bij de Baarnse banketbakker. Zelf liet de prins zich niet in de winkel niet zien.

Prinses Juliana daarentegen kwam een paar keer per jaar buurten. „Rond Sinterklaas bijvoorbeeld, deze tijd van het jaar”, blikt Hendricksen terug. „Ze kwam met haar dochters. Dan ging Beatrix de winkel in en moest Margriet buiten blijven, zodat Beatrix een surprise kon uitzoeken. Even later ging Margriet naar binnen en moest Beatrix naar buiten toe.”

Prins Bernhard liet zich zelden zien in Baarn. Alleen tijdens dodenherdenking, op 4 mei, was hij in het dorp te vinden. „Een band tussen Bernhard en Baarn? Die is er gewoon niet”, stelt Peter Houtman, bedrijfsleider van boekhandel Den Boer. Koningin Juliana was meer dan eens te vinden in de boekenzaak. Af en toe nam ze lectuur mee voor haar man, weet Houtman. „Boeken over de natuur en over wildparken”, aldus de besnorde boekenbaas.

Een Baarnse vrouw van 71 denkt dat er wel degelijk „betrokkenheid” was tussen Baarn en Paleis Soestdijk. „Dat paleis had toch wel wat. De Koningin was je buurvrouw. Baarn had een aparte band met Soestdijk. Dat wordt toch anders.” De vrouw herinnert zich hoe prinses „Juliaantje” regelmatig in Baarn werd gesignaleerd. „Dan liep ze daar met haar tasje met achter haar twee mannen en ook nog eens twee mannen bij de auto.” De vrouw noemt prins Bernhard „een charmant figuur.” „Hij heeft veel gedaan voor het land, zeker ook in de oorlog.” Smetten op zijn blazoen? „Wie heeft die niet? Niemand is volmaakt.”

Ans van Merkestijn heeft „fijne herinneringen” aan Paleis Soestdijk. In haar woning geven talrijke foto’s van het vorstenhuis blijk van haar Oranjeliefde. In de tijd dat Juliana nog koningin was, was Baarn op Koninginnedag een en al feest. De bevolking liep massaal uit naar Paleis Soestdijk voor het defilé.

Als Rode-Kruismedewerker assisteerde ze bij de veteranenherdenkingen op het paleis. Dat waren hoogtijdagen, zegt Van Merkestijn. „Die ouwe veteranen waren zó trouw aan Bernhard. En andersom. Geweldig was dat. Ik weet nog dat een hoge pief, ridder in de orde huppeldepup, een keer tegen de grond ging. Wij moesten meteen zijn stropdas losmaken, zodat hij wat meer lucht kreeg. Toen die man bijkwam, voelde hij gelijk aan zijn borst en vroeg: Waar is mijn medaille? Vijf jaar later was hij weer van de partij, in een rolstoel. Bij die gelegenheden stak Bernhard altijd zijn duim omhoog en bracht hij de militaire groet.”

Jaarlijks was Van Merkestijn, actief als ruiter, van de partij bij een jachtfestijn in de tuin van Paleis Soestdijk. De prins was daar ook bij betrokken. Ze herinnert zich Bernhard als een „ongedwongen” man. „Ik was assistente van de hindernisrechter en moest een puntenlijst bijhouden. Op een gegeven moment kwam er een ruiter aan die ik kende. Volgens mij was het mijn dochter. Ik wilde even niet de score bijhouden. De prins stond naast me. Hij zei: Dan doe ik dat toch.”

Menigeen in Baarn vraagt zich af wat er worden moet van Paleis Soestdijk, nu na prinses Juliana ook prins Bernhard is overleden. Als Beatrix er ooit intrek neemt, moet die „ouwe keet” wel grondig worden opgeknapt, denkt Van Merkestijn. „Beatrix heeft absoluut een verfijndere smaak. Nu is het op Paleis Soestdijk allemaal old fashion. Juliaantje was zo simpel, zo eenvoudig, zo eenvoudig.”