Subthema 'aan 't woord'

Om half 8 vertrekken we 28 juni toch wat zenuwachtig vanuit Krimpen aan den IJssel richting den Haag.

Eindelijk zijn we in Afrika! Na een vliegreis van 10 uur zonder slaap, zijn we aangekomen. Het land Namibië is mooi om te zien. Het is er wel erg droog.

Het lijkt een moeilijke combinatie: in een rolstoel zitten en voetballen. Tóch is dit voor de Barneveldse Wilco Evers (18) geen probleem. Samen met zijn vrienden is hij regelmatig op een voetbalveldje te vinden. Christiaan Deij (18): „Daar heb ik Wilco voor het eerst ontmoet. Het was supermooi om te zien hoe hij als keeper met zijn kar de bal tegenhield.”

Eindelijk rust in de tent. De examentijd zit er voor de 18-jarige drieling Marije, Joost en Lenneke Jacobse uit ’s-Gravenpolder op. Zij kunnen terugkijken op een geslaagde periode. Joost deed havo-examen; zijn zussen vwo. Vandaag blikken zij terug. „Ik kon merken dat de leraren ons er echt doorheen wilden helpen.”

Nog een week, dan stappen de twee vriendinnen, Jacolina Diepeveen (19) en Dita Post (19), in het vliegtuig. Na een reis van 10 uur hopen ze veilig en wel in Namibië aan te komen..

Met een zacht gezoem gaan de circa 4 meter hoge stalen hekken open. De zon schijnt weer, de bezoeker is vrij. Willem Metsier (15) niet. Hij mag pas over drie weken vertrekken. Hij vertelde vorige week zaterdag tijdens de nationale open dag van de gevangenissen zijn verhaal aan Magneet. „Ik wil nooit meer vastzitten.”

„We hebben alle drie studiegevoel. En doorzetters zijn we ook.” Joost Jacobse (18) uit ’s-Gravenpolder weet de overeenkomsten met zijn drielingzussen Marije en Lenneke rap te noemen. Het trio start volgende week met hun examens. Marije: „Ik zie er best een beetje tegen op.”

De laatste dagen in Engeland zijn snel gegaan. Ik moest oppassen niet over m’n bagage te struikelen. Gelukkig kwamen m’n ouders me ophalen. Over te veel bagage in het vliegtuig hoefde ik me geen zorgen te maken: we namen dit keer de boot.

URK - „Het was november 1944. We lagen met honderd man in twee schoollokalen in het Duitse Haren. Met tachtig Urkers en zo’n twintig mensen uit de Noordoostpolder moesten we tankwallen graven voor de vijand. Later verhuisden we naar een kazerne in Oldenburg. Als door een wonder hebben we het allemaal overleefd.”

Hello everybody,