Column: Geen water

Vlak voor vertrek vertrouwde het pasgetrouwde stel hun huissleutel aan mij toe. In ruil voor dat getoonde vertrouwen zou ik tijdens hun reis de planten water geven en een braamstruik van zijn rijpe vruchten ontdoen. Aldus geschiedde tijdens een snikhete zaterdag.

Met mijn geaircode auto rijd ik naar de bramen, die een kleine 40 kilometer verderop hangen. Onderweg stap ik nog even een supermarkt binnen voor wat boodschappen. De route naar de kassa loopt langs het waterschap. Omdat de dop van het flesje dat ik al lange tijd gebruik niet meer lekker sluit, neem ik een blauwe literverpakking natuurlijk mineraalwater uit een zekere plaats in de Belgische Ardennen mee.

Bij het Betuwse huis aangekomen begin ik de zwaarbeladen struik in de tuin leeg te plukken. Zo geluidloos mogelijk, want achter de schutting zitten mensen die in de veronderstelling zijn dat hun nieuwe buren momenteel door Frankrijk toeren. In het kader van risicomijding probeer ik te voorkomen dat er kritische vragen over de schutting komen. Voor je het weet word je verdacht van inbraak. (Bij hoge temperaturen verlies ik het vermogen tot nuchter nadenken weleens.)

Als de struik kaalgeplukt is, schrijd ik behoedzaam naar binnen om de oogst te wassen. Ik zet de kraan een beetje open. Langzaam loopt het bakje vol. Hé, het straaltje water wordt steeds dunner, merk ik. En ineens stopt het. In welke positie ik de hendel ook zet: geen druppel. Het fonteintje in het toilet idem. En dan flitst een nieuwsbericht van die middag door m’n hoofd: ”Vitens vreest wegvallen waterdruk door zeer hoog verbruik”.

Nooit eerder maakte ik mee dat de kraan leeg was. Stiekem was stromend water voor mij een van de weinige vanzelfsprekendheden in het leven. Die is nu door het gootsteenputje verdwenen. En dat is misschien maar goed ook.

Natuurlijk weet ik dat de mens geen druppel regen kan laten vallen. En bij de aanblik van vergeeld gras en verdorde maisplanten voel ik hoe de natuur zucht. Maar wat het is om thuis geen toegang tot schoon drinkwater te hebben, daar had ik geen idee van. Deze zaterdagavond mocht ik het een piepklein beetje ervaren. Al valt deze situatie natuurlijk in het niet bij wat 2,1 miljard mensen dagelijks meemaken. Bij hen is er niet de verwachting dat de waterdruk de volgende ochtend weer in orde is.

Met het water dat nog uit de kraan kwam, was ik de bramen schoon en stop ze in de vriezer. En de planten krijgen natuurlijk mineraalwater, helemaal uit de Belgische Ardennen.