In de put ben ik dus zelden te vinden. Maar tal van ontwikkelingen stemmen ook mij weleens verdrietig. Neem nou de discussie over Jip en Janneke. Rondom de literaire helden van Annie M. G. Schmidt ontstond twee maanden geleden ophef. Een Partij van de Arbeid-mevrouw uit Utrecht zei dat ze zich „kan voorstellen” dat het historische duo uit bibliotheken verdwijnt. Volgens de dame zijn de boekjes „ouderwets en stereotype-bevestigend in de rol van man en vrouw.”
In de Tweede Kamer kwam de kwestie ook ter sprake, tijdens een debat over cultuur. En toen deed een politica –eveneens van de PvdA– een onthullinkje. Op een kinderlijk ondeugende manier vertelde ze dat ze tijdens het voorlezen Jip ook weleens Janneke noemt, en andersom.
Je zou kunnen zeggen: „Tuurlijk meid, doe gewoon eens lekker gek.” Maar zo onschuldig is dit niet. Het voorleesgedrag van deze PvdA’er staat namelijk symbool voor de ideologie waar zij voor vecht: de genderideologie. Volgens die ideeënleer moet ieder verschil tussen jongens en meisjes worden uitgewist. Sterker nog: de mensheid bestaat volgens deze lieden niet eens uit Jippen en Jannekes. Dat man-vrouwdenken is volgens hen een bedenksel van ouderwetse mensen. Dat de biologie geheel aan de kant van deze ouderwetse lui staat, daar hebben genderideologen het voor ’t gemak maar niet over. Dat baby’s als jongetje of meisje worden geboren, noemen zij: de dictatuur van de natuur. Aanvallen!
Deze waanideeën vinden in de westerse wereld gretig aftrek. Bij de Nederlandse Spoorwegen, bijvoorbeeld: dames en heren werden daar reizigers. Of bij de publieke omroep: in de puberserie SpangaS acteert nu een non-binair persoon – iemand die zich geen man en geen vrouw vindt. En in de nieuwe huisregels van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden zijn woorden als man, vrouw, zwager en schoondochter sinds vorige week verboden. Dat zijn nu: ouders en schoonkinderen. Een neef of nicht heet er tegenwoordig ”kind van familie”.
Het oprukkende gendergedachtegoed doet mij dus weleens diep zuchten.
Eigenlijk moet je intens medelijden hebben met gelijkheidsideologen. Want wie de scheppingsorde –„man en vrouw schiep Hij hen”– probeert te ontkennen, toont zich een vijand van de Schepper. En dat kan niet zonder gevolgen blijven. Ook niet voor de psychische gesteldheid van mensen, trouwens. Zou de Maker van mannen en vrouwen niet ’t allerbeste weten wat goed is voor Zijn schepselen? Laten wij dan vooral niet doen of we het beter weten. En daarom moet Jip Jip blijven, en Janneke Janneke.
