Inmiddels is het fanatisme weggeëbd en heb ik me meer toegelegd op het bewonderen van het zwerk. Want je kunt nog zoveel weten over het reilen en zeilen in de troposfeer, maar als je neus zich vaker in boeken dan in de frisse lucht bevindt, is die kennis weinig waard.
Sinds afgelopen zomer ben ik ook gestopt met Buienradar. Dit klinkt alsof ik eraan verslaafd was, en dat is ook zo. Gezien de hoge bezoekcijfers ben ik vast niet de enige die de neerslagradar in het lijstje met meest bezochte websites had staan. Afgelopen zomer brak de blauwgroene webpagina het oude record van 6,5 miljoen unieke bezoekers op één dag.
Voor het derde jaar op rij zagen natuur en boeren in de zomermaanden smachtend uit naar neerslag. Gelukkig volgde op gortdroge weken een periode van instabiliteit. In die tijd ontstonden steeds in de loop van de middag her en der imposante, dreigende wolkformaties – voor de liefhebbers: cumulus die niet zelden uitgroeide tot cumulonimbus. Op de ene plek volgde een wolkbreuk, een kilometer verderop viel geen drup.
Met deze situatie wist Buienradar zich geen raad. Dagen achtereen beloofde de website onze tuin een fikse plens water, maar het bleef steeds kurkdroog. Avond na avond verheugde ik me op nattigheid, maar die kwam niet, terwijl in vochtiger streken van ons land het hemelwater wel rijkelijk vloeide. Er ontstond onvrede over dit onrecht. En daarmee klaagde ik ten diepste de goede Gever van regen aan. Natuurlijk wist ik dat iedere druppel een onverdiende gift is, maar die wetenschap parkeerde ik voor het gemak, om ruimte te maken voor mijn onvrede. Zo dwaas ben ik blijkbaar, alle meteorologische kennis ten spijt.
Na de zoveelste teleurstelling was ik er plotsklaps klaar mee. Ineens zag ik in hoe fout mijn vertrouwenloze houding was. Waarom had ik mijn hoop zó vast gevestigd op een menselijk instituut? Ik besloot de website voorlopig niet meer te raadplegen. Op zich is er met Buienradar weinig mis, maar de blauwe of rode pixels voor een zuivere weergave van de toekomst aanzien – daar is die website gewoon niet voor bedoeld.
Het inzicht dat Buienradar de toekomst niet in handen heeft, kreeg ik op een vrijdag. De dag erna viel er dik 20 millimeter, aldus het weerstation op de blokhut. Toen realiseerde ik me weer dat het veel leuker is om een cadeau als verrassing te krijgen. En dat dankbaar zijn voor een bui veel makkelijker is als je niet stiekem vindt dat je er recht op hebt omdat een zekere website je die druppels beloofde.
Reageren? Mail naar: chris@rd.nl
