We leven in een tijd van bijzondere geestelijke voorrechten. Sinds de wereld een aanvang nam, was er nooit zo’n gelegenheid voor de mens om behouden te worden dan nu.
Donderdag heeft in Amsterdam The Passion plaats. Dat is echt heel anders dan we het in de kerk gewend zijn, met toneel en popmuziek. Toch vraag ik me weleens af of het niet beter is dan niets. Er zullen zo in elk geval mensen in aanraking komen met het Evangelie.
Mijn ouders en ambtsdragers willen dat ik wegblijf van gelegenheden waar popmuziek klinkt. Dat vind ik vreemd. Ik begrijp dat ze tegen deze muziek zijn, maar zo kan ik toch nergens meer komen? Overal klinkt popmuziek, maar dat wil niet zeggen dat ik er ook naar luister.
Ik heb een nicht die geen probleem heeft met de Tour de France. Ze gaat ook naar de kerk en zegt dat ze met de Heere wil leven. Hoe moet ik hiermee omgaan?
Ik vind het niet fijn om mijn echte gegevens op internet te zetten. Daarom gebruik ik een naam die niet echt bestaat. Ook mijn leeftijd heb ik veranderd, want mensen hoeven niet te weten wie ik ben. Maar mag ik me wel anders voordoen op internet in het licht van de Bijbel?
Op school hadden we het met elkaar over internet, mobieltjes en het teken van het beest uit Openbaring 13. We kunnen niet meer zonder mobieltje en toen kwamen we erop dat dit wel eens het teken van het beest zou kunnen zijn. Moet je dat inderdaad zo uitleggen?
Wat zit er voor verschil tussen genieten (zonder verdwazing) van het WK voetbal of de Tour de France en een verjaardagsfeest?
Hoe is het mogelijk dat christenen zo meegaan met internet en dvd? Films die eerst op tv te zien zijn (en je niet mocht kijken) zijn nu iedereen op dvd te bekijken. Mogen wij als christenen wel internet hebben?
Wat voor kwaad zit er in een computerspel waarin je poppetjes zonder ziel moet doodschieten?
Is het mogelijk om op topniveau muziek te maken en God alle dank toe kennen?
Subthema 'Entertainment'
Hoe verhoud ik me als christen tot entertainment?