Markus 5:1-20

En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der Gadarenen. En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de graven, een mens met een onreinen geest; Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook zelfs niet met ketenen. Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld, en niemand was machtig om hem te temmen. En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen. Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem. En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij mij niet pijnigt! (Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!) En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende: Mijn naam is Legio; want wij zijn velen. En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond. En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende. En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen, opdat wij in dezelve mogen varen. En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten, uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de steilte af in de zee (daar waren er nu omtrent twee duizend), en versmoorden in de zee. En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er geschied was. En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed, en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij werden bevreesd. En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied was, en ook van de zwijnen. En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging. En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was geweest, dat hij met Hem mocht zijn. Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere gedaan heeft, en hoe Hij Zich uwer ontfermd heeft. En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis, wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.

Uitleg

De Bijbel vertelt met voorbeelden wat het betekent om onbekeerd verder te leven. We blijven dan in de macht van de boze. Neem de bezetene van Gadara. Hij was niet te temmen. Altijd in de macht van de boze. Wat een ernstige boodschap. Zo erg zijn de gevolgen van de zonden. Misschien voel je iets van deze macht. Je probeert ertegen te strijden, maar het lukt niet. Telkens is de zonde er weer. Luister. Jezus gaat deze man opzoeken om hem te bevrijden. Hij is altijd de eerste. De Heere verlost deze man uit de macht van duivel. Zoals de Heere deze man opzocht, zo zoekt Hij ook vandaag nog gebondenen. Hoe? Door Zijn Woord spreekt Hij tot hen. Deze man ervaart de bevrijdende kracht van de Heere Jezus. Hij moet dat aan zijn omgeving gaan vertellen. Zie je de volgorde? Jezus zoekt hem op. Hij wordt bevrijd en moet dit wonderen gaan doorgeven. Wat is het nodig om deze volgorde te kennen. Nog klopt Hij aan de deur van jouw hart. Hij wil ook vandaag nog jongeren bevrijden van de zonde. Weet je nog meer bijbelse voorbeelden van mensen die – naar menselijke maatstaven – niet te temmen waren? Zijn er in je eigen hart en leven dingen die menselijk gesproken niet te temmen zijn? Welke weg wijst dit Bijbelgedeelte jou daarin?