Psalmen 90:1-90:3

Een gebed van Mozes, den man Gods. HEERE! Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht. Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God. Gij doet den mens wederkeren tot verbrijzeling, en zegt: Keert weder, gij mensenkinderen! Want duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren, als hij voorbijgegaan is, en als een nachtwaak. Gij overstroomt hen; zij zijn gelijk een slaap; in den morgenstond zijn zij gelijk het gras, dat verandert; In den morgenstond bloeit het, en het verandert; des avonds wordt het afgesneden, en het verdort. Want wij vergaan door Uw toorn; en door Uw grimmigheid worden wij verschrikt. Gij stelt onze ongerechtigheden voor U, onze heimelijke zonden in het licht Uws aanschijns. Want al onze dagen gaan henen door Uw verbolgenheid; wij brengen onze jaren door als een gedachte. Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaren, of, zo wij zeer sterk zijn, tachtig jaren; en het uitnemendste van die is moeite en verdriet; want het wordt snellijk afgesneden, en wij vliegen daarheen. Wie kent de sterkte Uws toorns, en Uw verbolgenheid, naardat Gij te vrezen zijt? Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen. Keer weder, HEERE! tot hoe lange? en het berouwe U over Uw knechten. Verzadig ons in den morgenstond met Uw goedertierenheid, zo zullen wij juichen, en verblijd zijn in al onze dagen. Verblijd ons naar de dagen, in dewelke Gij ons gedrukt hebt, naar de jaren, in dewelke wij het kwaad gezien hebben. Laat Uw werk aan Uw knechten gezien worden, en Uw heerlijkheid over hun kinderen. En de liefelijkheid des HEEREN, onzes Gods; zij over ons; en bevestig Gij het werk onzer handen over ons, ja, het werk onzer handen, bevestig dat.

Uitleg

Mozes heeft twee-derde van zijn lange leven in woestijnen tussen Egypte en Israël doorgebracht. Hij weet wat uitzichtloze wegen zijn, in gloeiende hitte met kwellende dorst, door wolken van stof. Hij weet wat de reis door het leven betekent. In de woestijn heeft hij ook ontdekt hoe afhankelijke een mens is. Alle menselijke overmoed is daar van hem afgevallen. Uiteindelijk heeft Mozes maar één houvast overgehouden: de Heere bleef zijn Toevlucht van generatie tot generatie.

Mozes heeft geleefd onder een wegstervend volk waarvan een hele generatie niet het beloofde land mocht ingaan. Alleen bij de Heere Die van generatie tot generatie Dezelfde bleef kon hij schuilen. Door de slagen van het leven gelouterd (gezuiverd), weet Mozes zich al meer en meer aan zijn God verbonden. Daarom wil hij ons wijzen op Wie God is.

Mozes vraagt het ons van tussen de graven in de woestijn: geslachten gaan, geslachten komen; ben jij in Gods ontferming (bescherming) opgenomen? Is dat jouw enige houvast vandaag? Aan het einde van een jaar, midden in je werk of studie of ‘gewoon’ op de plek die je mag innemen? Die God blijft in Christus gisteren en vandaag Dezelfde, van generatie tot generatie!

Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF