Hebreeërs 11:1-11:2

Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet. Want door hetzelve hebben de ouden getuigenis bekomen. Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods is toebereid, alzo dat de dingen, die men ziet, niet geworden zijn uit dingen, die gezien worden. Door het geloof heeft Abel een meerdere offerande Gode geofferd dan Kain, door hetwelk hij getuigenis bekomen heeft, dat hij rechtvaardig was, alzo God over zijn gave getuigenis gaf; en door hetzelve geloof spreekt hij nog, nadat hij gestorven is. Door het geloof is Enoch weggenomen geweest, opdat hij den dood niet zou zien; en hij werd niet gevonden, daarom dat hem God weggenomen had; want voor zijn wegneming heeft hij getuigenis gehad, dat hij Gode behaagde. Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken. Door het geloof heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand zijnde van de dingen, die nog niet gezien werden, en bevreesd geworden zijnde, de ark toebereid tot behoudenis van zijn huisgezin; door welke ark hij de wereld heeft veroordeeld, en is geworden een erfgenaam der rechtvaardigheid, die naar het geloof is. Door het geloof is Abraham, geroepen zijnde, gehoorzaam geweest, om uit te gaan naar de plaats, die hij tot een erfdeel ontvangen zou; en hij is uitgegaan, niet wetende, waar hij komen zou. Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land der belofte, als in een vreemd land, en heeft in tabernakelen gewoond met Izak en Jakob, die medeerfgenamen waren derzelfde belofte. Want hij verwachtte de stad, die fondamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is. Door het geloof heeft ook Sara zelve kracht ontvangen, om zaad te geven, en boven den tijd haars ouderdoms heeft zij gebaard; overmits zij Hem getrouw heeft geacht, Die het beloofd had.

Uitleg

Om de aansporingen kracht bij te zetten, is in deze brief al heel wat keren het Oude Testament aangehaald. In hoofdstuk 11 gebeurt dat op een bijzondere wijze. Voor het voetlicht treden hier allerlei mensen, die ons - elk op hun eigen manier- kunnen leren wat het is om te blijven vertrouwen op Gods beloften. Of je het nu over Abel, Henoch, Noach, Abraham of Sara hebt, allemaal hebben ze begrepen wat vers 1 over het geloof zegt: dat het een vaste grond is van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. Bij alle verschillen tussen hun karakters en tussen de dingen die ze meemaakten, is er één opvallende overeenkomst tussen al die geloofsgetuigen: het onvoorwaardelijk vasthouden aan wat de HEERE had gezegd.

Dat heeft strijd betekend. Wat God zegt, botst namelijk voortdurend met wat de omgeving te zien geeft, wat andere mensen zeggen, wat je innerlijk kan bekruipen enzovoort. Bovendien kan de vervulling van Gods beloften soms zo ontzettend lang op zich laten wachten: denk aan Abraham en Sara. Eén ding houdt een gelovige op de been: 'Hem getrouw achten, Die het beloofd heeft' (vers 11). Dat geeft, ondank alles, rust. Weet jij ervan?

Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF