Welaan nu gij, die daar zegt: Wij zullen heden of morgen naar zulk een stad reizen, en aldaar een jaar doorbrengen, en koopmanschap drijven, en winst doen.
Uitleg
Vandaag wordt ons ons leven getekend; het is een slaap, een droom. Het is als oosters gras; ’s morgens bloeit het en ’s avonds wordt het afgesneden en het verdort. Zelfs duizend jaren zijn in de ogen van de eeuwige God als één dag. Wat wil de Heere ons daarmee zeggen? Mozes ziet de mensen om zich heen wegvallen. In de woestijn worden graven gedolven. God is de eeuwige. Hij wil ons leren dat er een geweldige tegenstelling bestaat tussen Hem en ons; wij zijn mensen van de dag. Wij zijn van gisteren; Hij is van vandaag, van morgen en Hij heeft de toekomst. In heden, verleden en toekomst is Hij Dezelfde. Hij is en blijft de eeuwige, machtige, barmhartige Toevlucht van generatie tot generatie. Gelijk het gras is ons kortstondig leven; maar ’s Heeren gunst is van eeuwigheid tot eeuwigheid dezelfde. Heb jij die beide zaken al beleden en beleefd? Dat kan alleen door Christus ‘werk. Hij werd van God verlaten opdat een wederhorig kroost (ongehoorzaam volk) altijd bij Hem zou wonen. God heeft Hem overgegeven in de dood. Daarom heeft wie in Hem gelooft, het eeuwige leven. Gij, Rots in stormgedruis: wees ons de toevlucht in de nacht; wees eeuwig ons tehuis.
Mozes heeft twee-derde van zijn lange leven in woestijnen tussen Egypte en Israël doorgebracht. Hij weet wat uitzichtloze wegen zijn, in gloeiende hitte met kwellende dorst, door wolken van stof. Hij weet wat de reis door het leven betekent. In de woestijn heeft hij ook ontdekt hoe afhankelijke een mens is. Alle menselijke overmoed is daar van hem ...
De Heere Die een toevlucht is, biedt ook beschutting en een woning. Mozes spreekt over zijn houvast in die jaren dat hij door de wildernis zwierf. De eeuwige God was hem tot een woning; er waren dragende Handen onder Israël. Ze sjouwden maar door het zand zonder vast adres. Is er dan iets heerlijkers om aan te denken ...
Vandaag wordt ons ons leven getekend; het is een slaap, een droom. Het is als oosters gras; ’s morgens bloeit het en ’s avonds wordt het afgesneden en het verdort. Zelfs duizend jaren zijn in de ogen van de eeuwige God als één dag. Wat wil de Heere ons daarmee zeggen? Mozes ziet de mensen ...
Wat gaat een jaar, een maand, een week een dag snel voorbij. Dit jaar is alweer bijna om. Waar zijn de jaren gebleven, zegt een oudere. Mozes zegt in dit lied: wij brengen onze jaren door als een gedachte. Voor we het weten staan we aan het einde van ons leven. Het is een zucht. Dat kunnen we ons ...
Mozes spreekt in de binnenkamer met zijn God. Hij heeft om zich heen gekeken voor hij ging bidden en hij heeft de talloze graven gezien die in de woestijn zijn gedolven. De dood achtervolgt hen; de weg die ze hebben afgelegd is een lang lint van graven geweest. Hij kijkt omhoog naar de Heere, zijn Toevlucht en bidt: ‘...
Hoe lang nog? Als er een ernstige ziekte in ons leven is of we hebben te maken met verdriet of zorgen kan die vraag zo sterk boven komen; hoe lang nog? Als er dan het verlangen is om met Christus te leven, als er een hemelverlangen is, dan weten we: het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet, ...
Nee, Petrus is hier geen onheilsprofeet die het einde van de wereld aankondigt. Zeker, de apostel spreekt in vers 7 over het naderende einde van alle dingen. Maar dat is niet de boodschap van een oer-pessimist die in allerlei voortekenen de totale ondergang van de wereld ziet naderen. Het is juist het woord van een verkondiger van het Evangelie, van ...
Donderdag: Ons leven
Jakobus 4:13
Uitleg
Vandaag wordt ons ons leven getekend; het is een slaap, een droom. Het is als oosters gras; ’s morgens bloeit het en ’s avonds wordt het afgesneden en het verdort. Zelfs duizend jaren zijn in de ogen van de eeuwige God als één dag. Wat wil de Heere ons daarmee zeggen? Mozes ziet de mensen om zich heen wegvallen. In de woestijn worden graven gedolven. God is de eeuwige. Hij wil ons leren dat er een geweldige tegenstelling bestaat tussen Hem en ons; wij zijn mensen van de dag. Wij zijn van gisteren; Hij is van vandaag, van morgen en Hij heeft de toekomst. In heden, verleden en toekomst is Hij Dezelfde. Hij is en blijft de eeuwige, machtige, barmhartige Toevlucht van generatie tot generatie. Gelijk het gras is ons kortstondig leven; maar ’s Heeren gunst is van eeuwigheid tot eeuwigheid dezelfde. Heb jij die beide zaken al beleden en beleefd? Dat kan alleen door Christus ‘werk. Hij werd van God verlaten opdat een wederhorig kroost (ongehoorzaam volk) altijd bij Hem zou wonen. God heeft Hem overgegeven in de dood. Daarom heeft wie in Hem gelooft, het eeuwige leven. Gij, Rots in stormgedruis: wees ons de toevlucht in de nacht; wees eeuwig ons tehuis.
Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF
Alle Leesplan dagen
-Dinsdag: Dinsdag: Je enige troost van generatie tot generatie
Mozes heeft twee-derde van zijn lange leven in woestijnen tussen Egypte en Israël doorgebracht. Hij weet wat uitzichtloze wegen zijn, in gloeiende hitte met kwellende dorst, door wolken van stof. Hij weet wat de reis door het leven betekent. In de woestijn heeft hij ook ontdekt hoe afhankelijke een mens is. Alle menselijke overmoed is daar van hem ...
-Woensdag: Woensdag: God is een Woning
De Heere Die een toevlucht is, biedt ook beschutting en een woning. Mozes spreekt over zijn houvast in die jaren dat hij door de wildernis zwierf. De eeuwige God was hem tot een woning; er waren dragende Handen onder Israël. Ze sjouwden maar door het zand zonder vast adres. Is er dan iets heerlijkers om aan te denken ...
-Donderdag: Donderdag: Ons leven
Vandaag wordt ons ons leven getekend; het is een slaap, een droom. Het is als oosters gras; ’s morgens bloeit het en ’s avonds wordt het afgesneden en het verdort. Zelfs duizend jaren zijn in de ogen van de eeuwige God als één dag. Wat wil de Heere ons daarmee zeggen? Mozes ziet de mensen ...
-Vrijdag: Vrijdag: Wat gaat ons leven snel
Wat gaat een jaar, een maand, een week een dag snel voorbij. Dit jaar is alweer bijna om. Waar zijn de jaren gebleven, zegt een oudere. Mozes zegt in dit lied: wij brengen onze jaren door als een gedachte. Voor we het weten staan we aan het einde van ons leven. Het is een zucht. Dat kunnen we ons ...
-Zaterdag: Zaterdag: Optellen of aftellen?
Mozes spreekt in de binnenkamer met zijn God. Hij heeft om zich heen gekeken voor hij ging bidden en hij heeft de talloze graven gezien die in de woestijn zijn gedolven. De dood achtervolgt hen; de weg die ze hebben afgelegd is een lang lint van graven geweest. Hij kijkt omhoog naar de Heere, zijn Toevlucht en bidt: ‘...
-Zondag: Zondag: Gods tijd is de beste tijd
Hoe lang nog? Als er een ernstige ziekte in ons leven is of we hebben te maken met verdriet of zorgen kan die vraag zo sterk boven komen; hoe lang nog? Als er dan het verlangen is om met Christus te leven, als er een hemelverlangen is, dan weten we: het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet, ...
-Maandag: Maandag: Einde en nieuw begin
Nee, Petrus is hier geen onheilsprofeet die het einde van de wereld aankondigt. Zeker, de apostel spreekt in vers 7 over het naderende einde van alle dingen. Maar dat is niet de boodschap van een oer-pessimist die in allerlei voortekenen de totale ondergang van de wereld ziet naderen. Het is juist het woord van een verkondiger van het Evangelie, van ...