Het begon eigenlijk vrij goed. Ik had net de auto geparkeerd en ook zij was aangekomen bij Beurs. Voor de zekerheid appte ik haar waar ik stond, zodat we de auto makkelijk terug zouden kunnen vinden. Zij stond inmiddels bij de Zara en ik zou daar ook naartoe komen. Binnen tien minuten stond ik bij de winkel, trots hoe soepel het was gegaan.
Het gekke was alleen dat ik Ariana nergens zag. Die stond blijkbaar bij een andere Zara. In een poging ergens af te spreken liep de batterij van mijn telefoon ineens zo hard leeg, dat hij al snel uitviel. Ondertussen stond ik nog naast de Koopgoot en stond Ariana al bijna een halfuur bij een Zara, maar we hadden geen idee bij welke.
Nadat ik vijf seconden verdwaasd naar mijn telefoon had staan kijken en drie keer geprobeerd had deze weer aan te krijgen, besefte ik dat het echt geen zin had. En nu? Ik moest echt opladen, maar had natuurlijk ook geen oplader bij me. Na ietwat vreemde blikken kreeg ik vervolgens bij de dichtstbijzijnde oliebollenkraam een snoertje door het zeil aangereikt. Love my life, zucht.
Uiteindelijk kon ik half gebogen achter de kraam bellen. Een man naast me genoot zichtbaar van mijn verhaal. Aan de andere kant van de lijn bleek Ariana inmiddels wortel te hebben geschoten.
Uiteindelijk vonden we elkaar. Nog geen twee tellen later vroeg iemand ons de weg naar Rotterdam Centraal. Ariana had natuurlijk geen idee, want die was hier voor het eerst. En ik? Ik was hier niet voor het eerst, maar had uiteraard ook geen idee.
Maar goed, eind goed, al goed. Haaa, dat dacht je. Na heerlijk rondgelopen te hebben gingen we namelijk terug naar de parkeergarage. Ik had niet het gevoel dat ik de garage herkende, maar ja het vertrouwen op mijn gevoel heb ik jaren geleden al afgeleerd.
Nadat ik me ervan verzekerd had dat dit echt niet de goede parkeergarage was, liepen we uiteindelijk naar de goede. Onderweg viel Ariana’s mond nog net niet open van verbazing: „We hebben letterlijk een vierkantje gelopen.” Ja, I know. Toen we naar de verkeerde garage liepen, waren we dus al langs de juiste te zijn gelopen. Drama.
Welkom in mijn leven.
Oud-panellid Laura Kraaijeveld (20) blijft maar in de pen klimmen. Ze blogt regelmatig op haar website over haar leven. Maandelijks verschijnt één van haar blogs op puntuit.nl.
