Een dag naar Amsterdam gaan, puur en alleen om te kijken naar alternatieve twintigers die een bizarre opvatting over haarstijl hebben. Of gewoon naar reizigers kijken op Schiphol of Utrecht Centraal, fantaserend over waar ze vandaan komen en waar ze heen gaan.

Vooral van het verzinnen van verhalen over mensen die je nooit persoonlijk zal kennen kan ik erg genieten. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het bijzonder boeiend om me af te vragen wat een willekeurige voorbijganger doet voor werk, of hij een gezin heeft, wat hij heeft meegemaakt in zijn leven en of hij net zo'n hekel aan bananen heeft als ik. Helaas kan je alleen maar afgaan op het uiterlijk van een persoon en zijn werkelijke verhaal zal je nooit te weten komen.

Een Amerikaanse fotograaf besloot een paar jaar geleden om daar wat aan te doen. Hij ging de straten op van New York en fotografeerde willekeurige mensen. Daarnaast vroeg hij ze om iets persoonlijks te vertellen. Waar ze op dit moment aan denken, wat voor advies ze zouden geven aan een grote groep, waar ze spijt van hebben of wat ze nog graag in hun leven zouden willen doen. Het resultaat was Humans of New York.

Zijn project werd razend populair. Kennelijk vonden mensen over de hele wereld het inspirerend om het verhaal achter een anoniem persoon te horen, en ik geef ze groot gelijk. Niet alleen omdat het een inkijkje geeft in het leven van een ander, maar vooral omdat het verrassende inkijkjes zijn. Mensen met blauw/geel haar en tatoeages die vol liefde over hun dochtertje vertellen, zakenmannen in zwart pak met bijpassende das die in het weekend leadzangers van een heavy-metal band blijken te zijn, zwervers die vertellen over de dag dat ze dakloos raakten, oude mannetjes die een been verloren in de Tweede Wereldoorlog en schattige kleine meisjes in roze jasjes en bloemetjeslaarzen die later een draak willen worden.

Iedereen heeft weleens de binnenkant-is-belangrijker-dan-je-buitenkant-speech gehoord. Persoonlijk vind ik het een beetje een dooddoener geworden. Ik denk ook niet dat het zo is. Het probleem is namelijk niet dat we iedereen beoordelen op het uiterlijk, hoe je er uit ziet zegt namelijk heel veel over je. Het probleem is dat we soms een beetje vergeten om langs dat uiterlijk te kijken en de andere kant van het verhaal te ontdekken. De wereld is vol met vrolijke, glimlachende mensen die van binnen alleen, bang en verdrietig zijn. Met oude mannetjes die stiekem nooit opgegroeid zijn. Met zwervers die vol levenswijsheid zitten. Met zelfverzekerde christenen die niet helemaal zeker zijn van Gods bestaan. Met mensen die witte leggings dragen en toch gewoon aardig blijken te zijn. Al weet ik dat laatste niet helemaal zeker.

Elzemiek Kortlever, 27 maart 2014

beeld ANP