Terugkijkend op een jaar waarin veel gebeurt is, waarin vreugde en verdriet elkaar hebben afgewisseld, in ons persoonlijk leven, landelijk maar ook wereldwijd. Ook in het leven van die jongen op de puinhopen in de Filippijnen. Er zullen niet veel overeenkomsten gevonden worden in zijn decembermaand en de onze.
In de laatste maand van het jaar, zo na pakjesavond krijgen veel mensen de neiging een boom in huis te slepen. Of ze dit nu doen met de achterliggende gedachte dat bomen zuurstof produceren met het oog op het verwachte kerstbezoek of om alvast in de sfeer te komen zullen we achterwege laten. Feit is dat het traditiegetrouw gewoon gebeurt.
Terug naar onze vriend in Verweggistan; pakjesavond kent hij niet, kerstbomen met alles erop en eraan vast ook niet. Maar zou hij de echte betekenis van kerst kennen? Zou hij dit jaar naast het verkopen van kranten of weet ik wat, bezig zijn geweest met de opdracht ‘Zoekt eerst het Koninkrijk van God?’ Dan ligt er in zijn ogen een glans die de wereld niet kent. Dan is hij ondanks zijn armoede, toch rijk.
Wij doen er deze maand alles aan om de sfeer erin te krijgen, nog even af te maken wat af moet om daarna feest te vieren zonder werkelijke inhoud. Wij zijn mensen van het hier en nu, we zoeken zoveel in de wereld. En dan straks toch kerst vieren. Ja maar… ‘morgen wordt alles beter.’
