Al zolang dat ik de Donald Duck lees, en dat is een hele lange tijd, vliegen ze elkaar constant in de haren om niks. En het grappige is, niemand weet precies waarom ze elkaar haten. Waarschijnlijk weten ze dat zelf geeneens.
Hun verhalen zijn best wel vermakelijk. Donald rijdt met zijn grasmaaier door de met zorg aangelegde rozenperkjes van Bolderbast heen, waarna hij als dank een wespennest loslaat in de tuin van Donald. Bolderbast houdt de hele buurt inclusief Donald en zijn neefjes wakker door ’s nachts op zijn trombone te toeteren, waarop Donald besluit om een trommel en een trompet te kopen. Met hetzelfde resultaat. En zo gaat het maar door. Compleet platgereden tuinen. De constante stank van stinkdieren en rotte eieren. Gesaboteerde kerstverlichting. Omgehakte bomen. Vergiftigde huisdieren.
Een kind snapt dat al dat geruzie natuurlijk hartstikke kinderachtig is en helemaal nergens om gaat. Maar hoe zit dat dan in het Midden-Oosten? De grotemensenwereld vindt het blijkbaar niet vreemd dat daar een paar landen al jaren een Donald Duck en Buurman Bolderbast in het groot aan het naspelen zijn. Of zie ik het helemaal verkeerd?
Elzemiek Kortlever, 30 januari 2014
beeld ANP
