Deze maaltijd, georganiseerd door studenten, heeft als thema ”De toekomst”. Tijdens de verschillende gerechten spreken we met de andere gasten aan de tafel over dit interessante en veelzijdige onderwerp.
Na het nuttigen van de amuse zijn onze smaakpapillen gestimuleerd. Het oorspronkelijke Franse woord voor amuse, amuse-bouche of amuse-gueule, betekent letterlijk ”vermaak voor de mond”. En niets is aan het begin van deze maaltijd minder waar.
Na het opdienen van het tweede gerecht, een sprinkhaan gebakken in frituurvet, lijken onze smaakpapillen dienst te weigeren. De meeste studenten wagen zich dan ook niet aan dit insect. Ik ben een boerendochter van het kaliber ”wat de boer niet kent dat eet hij niet”. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar een stukje varkensvlees en niet naar een sprinkhaan.
Hoe dan ook, na deze maaltijd kan ik toch zeggen dat ik sprinkhaan op heb. De heerlijke bitterbal bestond namelijk uit deze insecten. Ondanks dat we ons liever wagen aan een varken dan aan een sprinkhaan kunnen we die boerenleus best overboord gooien. Dat een insect braden op je fornuis niet hoort, zit ook maar tussen onze oren. Als we nadenken over de toekomst hoort het insect als vleesvervanger er echt bij.
Wie weet breekt het tijdperk spoedig aan dat deze insecten als warme sprinkhanen over de toonbank gaan. Van Dobben, succes!
Rosalie ten Voorde, 26 juni 2013
beeld ANP
