We mogen dan koude douches in onze hotelkamers hebben, van de Burundezen ontvangen we zo veel hartelijkheid dat je dit gerust een warme douche kunt noemen. We worden blij van alle lachende gezichtjes van de weeskinderen met wie we werken. Ze zijn blij met het kleinste dingetje, zoals een stuiterbal, een tolletje of een jojo.
En ja, we leren hier geduld te hebben. Als je om negen uur afspreekt zit je om kwart over tien nog te wachten op het busje. Toch zijn we aardig Afrikaans geworden: we dansen mee en dragen Burundese kleren en maken ons niet druk over de dag van morgen.
Dat we voor het grootste gedeelte toch Nederlands zijn, blijkt uit het feit dat we balen als internet sloom is of uitvalt, we vier uur in de kerk ‘zitten’ toch wel erg lang vinden, we niet goed kunnen communiceren met de lokale bevolking en het eten niet altijd lekker vinden. Gelukkig maar dat we een stuk heerlijke oude boerenkaas bij ons hebben!
Soms verlangen we naar huis, maar deze onvergetelijke ervaring zouden we voor geen goud willen missen! Oh, de stroom valt nu weer uit. Nou ja, dan maar met de zaklamp verder. In ieder geval, een hartelijke groet van de Afrikaanse Dutchies!
Neeltje Vogel, 31 juli 2013
beeld AFP
