Duizenden letters, honderden zinsvormen en tientallen formuleringen in deze krant zijn verworden tot zinvol verband. In de taal die betekenis heet, vertellen ze ons wat nieuw of opmerkelijk is.
Maar nu er al eeuwenlang zo veel tekst opgesteld is, zou dan niet bijna elke forumlering al gemaakt zijn? En: wij kunnen zo veel onderbrengen in woorden, maar wat doen we met datgene wat niet in woorden past?
Daarom zou ik vandaag liever in het onwoordbare schrijven. Omdat het onwoordbare zo veel belangrijker is om over na te denken, dan al die beleggingen en technische uitvindingen bij elkaar. Lees maar, zin voor zin. Lees maar, er staat wat er niet staat.
, ? . ; , . . .
Natuurlijk, het onverwoordbare past niet in 2012. We praten letterlijk (of woordelijk?) de hele dag. Soms ben ik bang dat we overwoorden: voor stilte is geen tijd meer.
Maar het is nog niet te laat. Een nieuwe taal is het hele leven lang nog aan te leren. Want soms zou het beter zijn als we wat vaker de taal van het onverwoordbare spraken.
Henrieke van Dam, 7 juni 2012
beeld ANP
