Subthema 'Columns 2010'

Het kabinet was nog niet gevallen of de schuldvraag werd al gesteld. Immers: de breker betaalt. Wie schuld betuigt, krijgt het bij de verkiezingen zwaar te verduren. Wie z'n blazoen het beste oppoetst, kan nog de grootste worden. Zo werkt een democratie.

Vier weken geleden was ik in Praag. Een prachtige stad met mooie kathedralen, kleurrijke mensenmassa's, concerten. De diepste indruk maakte echter een tentoonstelling met tekeningen. Van 15.000 jongeren net zo oud als jij; afgevoerd naar het concentratiekamp Theresienstadt, 60 kilometer boven Praag.

Als ��n verschil me is opgevallen tussen Nederland en Ecuador, dan is dat de gezondheidszorg. De rijke bovenlaag in ons tweede vaderland heeft geen centje pijn, de arme massa des temeer. Eerste hulp is er voor iedereen; daarna hangt het echt af van harde pegels.

Ze was net veertien en veelbelovend aanwezig in onze zendingskerk. In de week waarin we haar het verjaardagslied toezongen, werd ze geschaakt. Haar ''ridder'' was een achttienjarige scholier met enkele jaren studieachterstand, ontsnapt uit de les; zijn ''ros'' een ronkend Puchje.

Op 11 september 2001 ging de kogel door de kerk: Franca Treur noemde zich niet langer christen. Diezelfde middag verpulverden twee door moslimterroristen gekaapte vliegtuigen de Twin Towers in New York.

"Wil je voor me bidden?" De vraag komt van een misdadiger. Twee jaar zit hij gevangen. Nog vele jaren heeft hij voor de boeg. Thuis zit zijn vrouw vast. In onzekerheid en verdriet.

Ken je dat gevoel: In vuur en vlam staan? Gewoon een en al passie voor iets of iemand, waardoor je geen oog meer hebt voor andere dingen? Gewoon totaal gevuld zijn?

Nu we weer praten over wonderen: pas op voor wondergeloof! We praten, want in korte tijd verschenen er twee boeken over wonderen en wonderverhalen. De krant schreef er over. Pas op dus.

Je bent bijna blut, je bankrekening is leeg en je hebt alleen nog een briefje van vijf thuis liggen. Dit weekend heb je ook nog eens een feestje van je klasgenoot dat je echt niet wilt missen. Dus strijk je met je hand over je hart, pakt de 5 euro en gaat naar het feest.

07.00 uur. Hoewel er een gure wind waait, kijk je slaperig de wereld in die er wat wazig uitziet. Terwijl je langzaam wakker wordt, blijkt dat de bewegende massa waarin jij je bevindt, bestaat uit mensen die in een actievere staat verkeren. Dat is ook niet zo gek: wat moet je anders, als je, gehinderd door een paar grote tassen, je trein nog wilt halen die binnen enkele minuten vertrekt? Logisch dus, al die gehaaste mensen op het station!