Op dat moment realiseerde Franca zich dat ze niets meer had om op terug te vallen en aan zichzelf was overgeleverd. Ze schreef een boek over haar bevindelijk gereformeerde jeugd. In reformatorische kring is daarop inmiddels veel gereageerd.
Er klinkt een zekere opluchting door. Gelukkig, ze is mild. Ze scheldt of spot niet zoals Jan Wolkers of Maarten 't Hart. Mij grijpt dat juist aan. Stel je voor: niks om op terug te vallen. Dat is totale zinloosheid. Dan is al het lijden in de wereld voor niets geweest. Dan ziet de toekomst eruit als "2012": pure catastrofe. En dan kalm blijven? Niet schelden? In het rijke Westen is het atheïstisch ongeloof ongelofelijk in de mode. Mild, goedgeluimd, zelfbewust. Juist zó verslaat het zijn duizenden. Soms ben ik blij dat mijn kinderen in Zuid-Amerika opgroeien. Tuurlijk, ook hier liggen we in de zonde. Maar atheïsme is er nog een zeldzaamheid. En ik hoop dat dat nog heel lang zo blijft.
Peter van Olst, 19 januari 2010
beeld RD, Christiaan Zielman
