Subthema 'Columns 2010'

Als kind zag ik altijd erg op tegen een bezoek aan de tandarts. Diep in mijn hart hoopte ik dat de tandarts geen tijd voor mij zou hebben.

Vakantie. U hebt het, ik ook. De periode van relatieve rust die gevoelsmatig altijd te kort duurt. Dat lijkt me een redelijk gangbare definitie onder scholieren en studenten (mijzelf inbegrepen). Vanaf september tot en met juni wordt er uitgezien naar de zomerstop, en als deze eenmaal daar is, gaat het de eerste paar dagen wel met die relatieve rust.

Deze week zijn honderden studenten in heel Nederland, maar vooral in ''mijn'' Utrecht, gaan protesteren tegen de geplande bezuinigingen in het hoger onderwijs. De overkoepelende organisatie van alle universiteiten heeft het idee geopperd om in plaats van de door de overheid betaalde studiebeurzen een sociaal leenstelsel te hanteren.

We kunnen niet meer zonder. Daar lijkt het vandaag de dag tenminste op. Elke dag ligt het weer smakelijk en onweerstaanbaar op je bord. Fantastisch toch, zo'n stukje vlees! Of toch niet?

Het voorbehoud van Jakobus wordt verkeerd toegepast. Dat is de conclusie die ik, overigens voorzichtig, zou willen trekken uit dat wat mij de laatste tijd bewust ter oge of ore is gekomen. Regelmatig maak ik het mee dat het Deo volente wordt gebruikt bij een datum.

Misschien heb jij eind 2009 ook wel goede voornemens gemaakt? Elk jaar weer een moeilijke bezigheid, vind ik. Om voornemens te kunnen maken, moet je tenslotte weten wat er veranderd moet worden. Dus ga ik eerst op zoek naar fouten. Moeilijk!

Ik zal het maar direct bekennen: ik heb last van een writer''s block, of beter: angst voor de witte bladzijde. En dat overkomt me bovendien in komkommertijd. Nu werk ik dagelijks met het caloriearme en vochtrijke groene fruit, dus voor mij persoonlijk betekent komkommertijd veel werk. Toch komt een periode van ''geen inspiratie'' meestal op een ongeschikt tijdstip.

Ha�ti. Klein, onbeduidend. Velen konden het nauwelijks op de kaart aanwijzen. Totdat de aarde onwaarschijnlijk hevig begon te trillen en het land in puin achterliet. De beelden van verwoesting en ellende staan voorgoed in het collectieve geheugen gegrift en de wederopbouw van de toch al niet welvarende staat gaat decennia duren, volgens de prognoses.

Niemand is te vertrouwen en niets is wat het lijkt. Deze uitspraak komt niet van een levensmoede pessimist, maar van Pieter Jan Hagens.

Een compliment richting demissionair minister Rouvoet is zeker op z'n plaats. De effecten van zijn beleid als minister worden het duidelijkst zichtbaar na de val van het kabinet. Hulde. Immers, Den Haag loopt leeg.