Mannen zijn doorgaans de laatsten die warm lopen en de eersten die afhaken. Hoewel dit waarschijnlijk op bepaalde tijden en plaatsen meer gevoeld wordt, is het een wereldwijd probleem. Mannen zijn nu eenmaal zelfstandiger en meer op zichzelf gericht, vrouwen afhankelijker en socialer.
Het zijn daardoor nogal eens vrouwen die bij het bittere einde het licht uitdoen. Geen wonder dat juist in gemeenten die ernstig in de min zitten de roep om vrouwelijke ambtsdragers soms opkomt. Ook missionaire gemeenten blijken nogal eens in de knel te komen.
Op onze eigen zendingspost zat bij de eerste vijf belijdende leden slechts één man. Nu de gemeente twintig leden telt, zijn dat er zes. Vijf van hen hebben de gaven om mij als evangelist tot hulp te zijn in de samenkomsten. Eén had echter niet het goede getuigenis dat daarvoor onmisbaar is. Recent vielen er om die reden helaas nog twee af.
Kun je nagaan hoe dàn dat doorntje gevoeld wordt! Vrouwelijke ambtsdragers dan maar? Nee, vrouwen moeten dÝt gat in de mannelijke sok nu maar eens niet stoppen. Een doorn in het vlees moet niet leiden tot creativiteit, maar tot afhankelijkheid. Met andere woorden: bidders gevraagd (m/v!); om mannen van God.
Peter van Olst, 22 juni 2010
beeld RD
