Stapvoets reden we verder. Onze nieuwsgierigheid nam toe, maar bleef onbeantwoord. In hun enthousiasme hadden ze niet de tijd om ons te vertellen waar die feestvreugde vandaan kwam. Ons oog viel op de voetbalshirts waar menig Ethiopiër in liep. Voetbal, wedstrijd, winnaar? Dat het met voetbal te maken had, konden we niet meer over het hoofd zien.
Voetbal is niet zo mijn ding. Als ik tegen een bal trap, beweeg ik meer dan de bal. Met de veel gehoorde argumenten die (top)voetbal bekritiseren of afkeuren, ben ik het over het algemeen eens. Oppassen dat sport niet totaal in beslag neemt, noem het sportverdwazing, is goed. Maar dat voetballen ter ontspanning goed kan zijn: ik steek mijn groene kaartje in de lucht.
De palmtakken gingen over de straten. Ethiopië had met 2-1 gewonnen van Zuid-Afrika. Wat waren de Ethiopiërs blij. Ik was onder de indruk van het ‘wij-gevoel’ wat hier overduidelijk op straat gevoeld werd. Terug in Nederland zette me het aan het denken. Moeten voetbaloverwinningen zorgen voor dit nationale gevoel? Jammer genoeg is dat realiteit.
