De camping annex schapenboerderij van Wim en Sarina van der Kieft in Ommeren stroomt vol. Veel van de gasten zijn terugkomers, die al eerder hun vakantie op de Vijverhof doorbrachten. Dat geeft een vertrouwd familiegevoel, dat Wim en Sarina toejuichen. En liefst stimuleren.
Donderdag 2 juni
Er zullen vandaag weer gasten komen voor de stacaravan. Het vakantieverblijf op wielen staat er spic en span bij. Nog even de inventaris controleren; bestek, borden, glazen. Maar ook gas, water en verwarming. Check! Tussendoor gasten inschrijven en wegwijs maken. Bezoekers denken dat je van alle markten thuis bent. Ik denk het soms zelf ook. Iemands laptop werkt niet. Dan ga je natuurlijk eerst naar het beheerdersechtpaar. Wachtwoord? Niet geaccepteerd… Uiteindelijk blijkt het toetsenbord defect. Tja, toetsenborden hebben we niet op voorraad. Voor veel mensen valt zelfs het campingleven stil zonder computer of smartphone. En wifi staat tegenwoordig hoog op de lijst van eerste levensbehoeften.
Vrijdag 10 juni
De gasten van de Christelijke Caravan Club (CCC) arriveren. Iedereen installeert zich; caravan parkeren, pootjes uitdraaien, stoeltjes uitklappen. ’s Avonds hebben de clubleden een gezamenlijk diner in onze gemeenschapsruimte, De Herberg. Ik ben ceremoniemeester en fotograaf tegelijk. De cateraar is geregeld, de drankjes staan klaar en na het afruimen klingelt de bel van de ijscokar.
Over een paar dagen is er ook een verjaardagsfeestje. Dat brengt extra werk met zich mee. Boodschappen doen bij de groothandel, gebak bestellen, hapjes en drankjes verzorgen en bedienen. En vooraf zorgen dat alles schoon is.
Zaterdag 11 juni
Normaal gesproken is zaterdag een wisseldag voor veel mensen. Nu is het rustig. Er melden zich nog wat nakomende gasten van de Caravan Club. En verder blijft er wat tijd voor administratie en voor kleine onderhoudsklusjes. Aan het eind van de middag gooi ik het raam van de Herberg-keuken open: de olie gaat op het vuur en er kan friet worden besteld. Het is altijd een feest voor de kinderen, en voor moeders is het gemakkelijk. Zij hebben tenslotte ook vakantie.
Zondag 12 juni
Er vertrekt een flinke groep fietsers naar de kerk. Achterblijvers luisteren in de tent of de caravan. De zondag verloopt rustig. Zoals wij, maar ook de gasten dat graag willen. Na de avonddienst is er gelegenheid om samen te zingen in De Herberg. Er is altijd wel een organist te vinden en vanavond is de belangstelling om te zingen groot. Samen zingen geeft verbondenheid. En de collecte? Die is voor onze Gambia-actie.
Maandag 13 juni
Een nieuwe werkweek. Wim gaat aan de slag met het snoeien van bomen en struiken op de camping. Het gras heeft een wekelijkse beurt nodig, de schapen moeten verzorgd, de geitjes en kippen verdienen aandacht en er zullen zonnepanelen worden geplaatst op het dak van de schuur. Tussendoor gaat Wim nog even met de pet rond op de camping. Een van de seizoensgasten is teruggekomen uit het ziekenhuis, waar hij een operatie moest ondergaan. Wims rondgang levert een ferme fruitmand op. En veel goede wensen van de gasten. Wat fijn, dat meeleven.
Dinsdag 14 juni
De receptie is op vaste uren van de dag open. Zijn er geen bezoekers aan de balie, dan kan die tijd weer goed worden benut om een nieuwsbrief bij elkaar te schrijven. Op de camping is het vandaag vrij stil. Veel gasten hebben de fiets gepakt en zijn uitgevlogen. Als Wim in de avond zijn rondje over de camping doet, belt hij mij op. Er moet een ambulance komen voor een van de gasten. Wim wacht de ziekenwagen bij de poort op en brengt de broeders naar de juiste caravan. De patiënt wordt meegenomen. Gelukkig blijkt het mee te vallen. Dat was enkele weken geleden anders. Er kwamen nieuwe gasten aan. Ze hadden zich nauwelijks geïnstalleerd of er kwam een telefoontje: een van hun zonen was verongelukt. Dan moet je er voor hen zijn. Wat drinken geven, een luisterend oor bieden, een hand op de schouder leggen. Maar vooral ook handelen: vervoer terug naar huis regelen. Wat een ontreddering. En wat een onmacht ervaar je dan.
Woensdag 15 juni
De Peutervierdaagse start vandaag. Met de oppaskinderen, die ons als gastouders zijn toevertrouwd. Ze worden feestelijk aangekleed, dragen kleurige mutsen en maken een rondje over de camping. Natuurlijk loopt de route langs de dieren en het speeltuintje. Dit gebeurt vier ochtenden, dan krijgen de kinderen hun vierdaagsediploma. De meeste gasten volgen de kleine stoet vanaf hun stoel en de opmerkingen zijn natuurlijk niet van de lucht.
