Evangelist hoeft alleen maar beschikbaar te zijn
Zoals de wind waait, onzichtbaar en duidelijk voelbaar tegelijk, werkt de Geest. Als dat ergens merkbaar is, dan is het op tochtige straathoeken waar evangelisten passanten aanspreken in de hoop het Evangelie te kunnen delen.
Michiel Bakker
Abraham Puthenpurackal (78) zit al dertien jaar lang zes dagen per week op een brug in Londen. Hij wijst voorbijgangers op de „spoedige wederkomst” van Jezus en roept hen op tot bekering.
Een zonnige voorjaarsdag in Londen. Inwoners en toeristen bewegen zich gehaast of juist slenterend door de Britse hoofdstad. Over de Westminsterbrug rijden auto’s en dubbeldekkers van de ene oever van de Theems naar de andere. Op het brede voetpad maken vakantiegangers selfies, met op de achtergrond de Big Ben of –aan de andere kant van de rivier– Londen Eye.
Wie richting het reuzenrad loopt, passeert aan het eind van de brug een man op een stoel, naast een bord op een houten paal. ”STOP” staat er in kapitale rode letters op. ”Hell is real… Don’t go there… (De hel is werkelijkheid, ga er niet heen…).”
De spencer van evangelist Puthenpurackal bevat ook een boodschap: ”Jezus kwam om de wereld te redden. Jezus komt er spoedig aan om te oordelen. Zorg alsjeblieft dat je klaar bent.”
Puthenpurackal vertelt dat hij is geboren in een christelijke familie in India. Vanwege zijn werk verhuist hij naar Duitsland, waar hij jaren een juwelierszaak heeft. „Ik was een rijke zakenman, met connecties in India, Thailand, Singapore en het Verenigd Koninkrijk.” In 1991 breekt hij een been en zit hij enkele maanden thuis. Na een bezoek aan een genezingsdienst met een Amerikaanse prediker kan hij naar eigen zeggen ineens weer lopen, zonder krukken. „Ik ben daarna naar de dokter gegaan. Hij zei dat er niets meer te zien was aan mijn been. Heel bijzonder.” Voor Puthenpurackal is dit het moment waarop hij tot persoonlijk geloof komt. Enige tijd later besluit hij zijn zaak te verkopen en te gaan evangeliseren. „Ik liet folders over Jezus maken en deelde ze overal uit. Op de hoek van de straat, in de trein en in de bus.”
In 2006 voelt hij zich geroepen om naar Engeland te gaan. Een van zijn zonen sticht in Kent een pinkstergemeente. Puthenpurackal opent een Bible Shop aan de Woodstreet in Londen. „Elke dag voordat de winkel openging, bezorgde ik vanaf zes uur ’s ochtends huis aan huis folders van de Bible Shop. Ik heb er in totaal 700.000 door brievenbussen gedaan.”
Inmiddels neemt hij al jaren van maandag tot en met zaterdag zijn plek in op de Westminsterbrug. „In zomer en winter, ja. Alleen tijdens de coronacrisis ben ik lange tijd niet geweest.” Als mensen hem aanspreken, geeft hij een visitekaartje mee van de Bijbelwinkel, waar zijn vrouw overdag te vinden is. In zijn schoudertas zitten ook folders en evangeliën om uit te delen.
Op zijn bord wijst hij op de hemel en de hel. Waarom draagt hij juist die boodschap uit? „De hel is een heel gevaarlijke plaats. Daar wil ik mensen voor waarschuwen. De meesten lopen hier gewoon langs, dus ik heb geen tijd om veel uit te leggen. Dit is de kern.” Soms raakt hij in gesprek. „„Waar is de hel?” vroeg iemand pas. Dan pak ik mijn Bijbel erbij en leg ik dat uit.”
De evangelist denkt er niet over om met zijn werk te stoppen. „God heeft me naar deze brug gestuurd”, zegt hij. „Ik moet hier zijn. Er komen dagelijks 100.000 mensen van over de hele wereld langs die mijn boodschap zien. Elke dag worden er minimaal honderd foto’s van mijn bord gemaakt. Die nemen mensen mee naar de plek waar ze vandaan komen, de een naar Canada, de ander naar Thailand. Ik hoop met dit werk door te gaan totdat ik sterf.”
Michiel Bakker
Op straat Arabische christelijke liederen zingen en mensen uitnodigen voor een kerkdienst. Samer Younan (44) doet het geregeld. „Mensen komen niet uit zichzelf naar de kerk, als je niet eerst naar hen toe gaat.”
In een gevangenis in Oostenrijk vindt Younan in 1999 een Arabische Bijbel. De Syrische vluchteling gaat erin lezen en komt tot geloof in de Heere Jezus. Sindsdien kan hij niet zwijgen over het Evangelie, vertelt hij in een zithoek van het gebouw van Oase in Amersfoort. Samen met zijn vrouw is hij lid van deze Arabisch-Nederlandse gemeente, onderdeel van de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt.
Younan is evangelist en pastoraal werker bij Stichting Evangelie & Moslims in Amersfoort. Een deel van zijn tijd is hij gedetacheerd bij interkerkelijke missionaire projecten in Zeist, Utrecht en Eindhoven, gericht op Arabischtaligen. Ook in Oase is hij actief.
In Amersfoort zingt een groep gemeenteleden geregeld Arabische christelijke liederen bij een winkelcentrum in een wijk die veel bewoners met een Arabische achtergrond telt. „We zetten een bord neer met de tekst ”Christus leeft” en zingen bij een gitaar. Op elke hoek van het plein staat iemand met flyers en Johannesevangeliën. Vaak ontstaan er mooie gesprekken en dan nodigen we mensen uit voor onze diensten op zondag of voor activiteiten zoals taallessen.”
Meer dan eens komen mensen op die manier bij Oase terecht, vertelt Younan. „Ook in andere plaatsen gebeurt dat. Een paar maanden geleden zongen we met een groepje in Utrecht. Er ontstond contact met een Marokkaanse vrouw. Zij gaat sindsdien in Utrecht naar een kerk. Na een paar maanden heeft ze haar hart geopend voor Christus en binnenkort wordt ze gedoopt.”
„Christus zichtbaar maken in woord en daad”, zo omschrijft Younan evangelisatie. „Mensen komen niet vanzelf naar de kerk, als je niet eerst naar hen toe gaat.” In het contact met moslims is het allereerst belangrijk om hen „onvoorwaardelijk lief te hebben”, zegt de evangelist. „We moeten het Evangelie op een begrijpelijke manier aan hen uitleggen en daarbij heel helder zijn: buiten Jezus is er geen redding. Die boodschap mogen we –uit liefde– niet verzwijgen.”
De evangelist vindt het mooi als hij ziet hoe God in mensenlevens werkt. „Onlangs werd ik gebeld door een Jemeniet die via via mijn nummer had gekregen. Drie jaar geleden is hij in Saudi-Arabië tot geloof gekomen en hij was sinds acht dagen in Nederland. Ik heb hem opgezocht in het azc in Budel en kort daarna kwam hij naar een missionaire dienst in Eindhoven. Hij was vol van Christus en vertelde de mensen op een rustige en liefdevolle manier over Hem. Andere Jemenieten zaten aandachtig te luisteren. Via deze man kwamen er de keer daarna 24 asielzoekers naar de kerk: 12 moslims uit Jemen en 12 uit Syrië. Dat was een prachtige verrassing van God.”
Het is Younans verlangen dat Nederlandse christenen het Evangelie meer uitdragen in hun omgeving. „Als we dagelijks bidden „Hoe wilt U mij gebruiken?” dan schakelt God ons in. Of het nu is om het Evangelie aan mensen uit te leggen, om asielzoekers met de auto op te halen voor een dienst of om koffie voor hen te zetten. De grote vraag is: zijn we beschikbaar?”
