De ruimhartige rijder is bepaald geen onbekende in reformatorisch Nederland. In en vanuit het refobolwerk Rijssen beheerde hij achtereenvolgens Modehuis René, René Mode en Remo Fashion. Tienduizenden achterbanners in het hele land droegen de degelijke kleding van de toerende winkel, die op locatie kon worden gepast en gekocht.

Met zijn vrachtwagen bezochten Modderkolk en zijn werknemers jarenlang dorpen en steden waar het gereformeerde volksdeel flink vertegenwoordigd was. De zaken liepen zo goed –„we leverden goede kwaliteit voor een lage prijs”– dat de plaatselijke middenstand in opstand kwam en ervoor zorgde dat de vergunningverlening voor een standplaats stroever verliep.

„In 2015 heb ik de zaak overgedaan aan mijn oudste zoon Sander. Die is aan het begin van de coronacrisis gestopt met verkoop op locatie. Remo Fashion bestaat nog steeds, maar nu alleen online. M’n vrouw en ik verhuisden in dat jaar naar Bennekom.”

Motorrijbewijs

Tussen de bedrijven door haalde de drukke ondernemer ook zijn motorrijbewijs. „Mijn een na jongste zoon Rutger wilde graag iets samen met mij doen en stelde voor te gaan motorrijden. Ik was toen 55 jaar en dacht eigenlijk dat ik daar te oud voor was. Toch hebben we samen les genomen en binnen twee maanden deden we examen. Mijn eerste motor kocht ik tweedehands, een BMW RT 1200. Als ik thuiskwam van mijn werk pakte ik de motor om ter ontspanning een stukje te gaan toeren.”

Modderkolk sloot zich zo’n dertien jaar geleden aan bij de christelijke motorrijdersvereniging CMV Op Weg, een van de weinige landelijke motorclubs die op zondag geen toertochten houdt. „Ze hadden toen zo’n 200 leden. Inmiddels zijn dat er ruim 300.”

Reizend fotobedrijf

Voor Modderkolk betekende het afscheid van Remo Fashion en zijn verhuizing naar Bennekom niet dat het gedaan was met zijn arbeidzame leven. Samen met zijn tweede zoon Martin begon hij Propfun Photobooth, een reizend fotobedrijf waar bezoekers van bruiloften en evenementen een foto van zichzelf konden laten maken. „Dat hebben we samen zo’n drie jaar gedaan en vervolgens ben ik uitgekocht door Martin omdat er geen werk meer was voor mij.”

Modderkolk is geen ondernemer meer, maar nog wel reiziger. In de eerste plaats richting Sion, vertelt hij. „Ik ben op weg naar de eeuwigheid en in mijn werk en vrije tijd wil ik leven tot Gods eer.” In dat licht beziet hij ook zijn ambt als ouderling in de christelijke gereformeerde kerk van Ede en zijn twaalf hulptransporten naar Oekraïne.

In 2018 trad Modderkolk in dienst van KN Travel, als chauffeur op een touringcar. Hij ging opnieuw de weg op, maar ditmaal om anderen op hun bestemming te brengen en weer terug. „Dat heb ik gedaan tot corona uitbrak en we niet meer mochten rijden. Daarna heb ik nog een korte tijd op een vrachtwagen met oplegger gereden om materiaal te leveren bij bloemenkwekers. Vorig jaar ben ik daarmee gestopt omdat ik dat niet meer kon combineren met mijn ambt. Soms was ik zo lang onderweg dat ik een gepland huisbezoek moest afzeggen.”

Stilzitten is moeilijk voor de ‘wegridder’. Hij moet weer op pad. Ditmaal niet alleen, maar met en voor anderen: motorrijders. Inmiddels heeft hij zijn tweede motor. Opnieuw een BMW, maar nu een GS 1200 adventure. Ruim 85.000 km staat er al op de teller.

Met de motorclub toerde naar de Noord-Kaap, Griekenland en Spanje. „De tochten werden georganiseerd door Henk Willems. Vorig jaar is hij overleden. Van zijn vrouw heb ik de laptop gekregen met daarop alle routes en hotels van de reizen die hij heeft geregeld in die jaren. Dat zijn er honderden. Tot nog toe organiseerde ik slechts eenmaal per jaar een sponsortocht, de opbrengt was voor een project in Thailand. Nu wil ik dat uitbreiden en zonder financieel oogmerk langere motorvakanties proberen te arrangeren met gelijkgezinden.”

Christelijke bikers

In principe richt de enthousiaste GS-rijder zich vooral op christelijke bikers die de rustdag respecteren. „We willen voor de zondag weer thuis zijn.” Inmiddels staan er drie tochten op de planning: Sauerland in mei, Oostenrijk in juli en de Dolomieten in september. „Natuurlijk mag het gezellig zijn en drinken we een biertje, maar belangrijker nog is dat we met elkaar geloofszaken kunnen delen en ons in het hart laten kijken. Gods eer staat daarbij voorop.”