Hij reageert daarmee op berichtgeving van Follow the Money over massadonoren die, soms in meerdere landen tegelijk, grote aantallen kinderen voortbrengen. Zo zou een Nederlandse donor al 350 kinderen hebben van wie er 235 in Nederland zijn geboren. Kuipers vindt het „onwenselijk wanneer donoren grote aantallen kinderen verwekken”. Dit kan later tot problemen leiden bij deze kinderen, omdat zij dan een groot aantal halfbroers- en zussen hebben. Omdat de registratie van deze zaaddonaties vaak ook niet op orde is, bestaat er veel onduidelijkheid en dat kan belastend zijn voor de betrokken kinderen.

Er bestaat volgens Kuipers geen (internationaal) register waarin spermadonoren staan. Deze mannen kunnen dus in andere landen doneren, ook als zij dat al in Nederland bij een kliniek doen. Uitwisseling van gegevens van zaaddonoren is niet mogelijk vanwege de privacywetgeving. Donoren verklaren wel dat zij zich onthouden van donorschap via andere klinieken of kanalen, maar dat is niet te controleren, aldus Kuipers.

Om problemen te voorkomen, adviseert de minister aan wensouders om een spermadonor te vinden via een Nederlandse kliniek. Daar kunnen zij ook heen voor een behandeling als zij eventueel een eigen donor hebben gevonden. Hij begrijpt dat wensouders op die manier soms langer moeten wachten voordat ze aan de beurt zijn, maar hij vind het in het belang van het toekomstige kind om de donatie transparant te houden. In Nederland is bijvoorbeeld geregeld dat kinderen vanaf zestien jaar gegevens over hun donor kunnen opvragen.