In 1822 wordt de toren gebouwd naar een ontwerp van marinearchitecht J. Valk. In 1901 wordt de toren drastisch verbouwd. De spitse kegelkap wordt vervangen door een bolvormige rode kap en de toren wordt donkergroen geschilderd. Het oliegestookte licht wordt in 1933 vervangen door elektrische lampen. Tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog is het licht van de toren gedoofd.

Mede doordat de toren in de oorlog beschadigd is geraakt, en omdat er sprake is van achterstallig onderhoud, wordt op 5 december 1951 besloten dat het lichthuis volledig hersteld moet worden. De kosten zijn hoog en er wordt overwogen om de vuurtoren te slopen, tot grote onvrede van de bevolking. De burgemeester brengt de bezwaren naar Den Haag en in 1952 wordt besloten dat de vuurtoren mag blijven.

Zo’n vijftig jaar herhaalt de geschiedenis zich echter: de toren is opnieuw aan een opknapbeurt toe. De bevolking komt in actie en de burgemeester overhandigt 7000 handtekeningen aan Rijkswaterstaat, die op dat moment de eigenaar is van de toren. En met succes, want in 2005 wordt een helderwitte vuurtoren opgeleverd inclusief een hekwerk dat afkomstig is van de omheining van de vroegere marinewerf die in het dorp was gevestigd.

Dit is het tweede deel in een serie van acht vuurtorens langs de Noordzeekust.