Met zijn vrouw Channa emigreert rabbijn Raphael Evers (67) binnenkort van Duitsland naar Israël. Hij denkt dat er snel een „oorlog tegen Jeruzalem” uitbreekt.
„Minstens drie keer per dag bidden wij om terugkeer naar het heilige land”, vertelt Evers maandag per telefoon vanuit Düsseldorf, waar hij nog enkele weken als opperrabbijn zal dienen. „Het doel van het Joodse leven is terugkeer naar het land van de voorvaderen.” Het echtpaar wil zich in Jeruzalem vestigen. „Met Gods hulp moet dat lukken.” In Israël wonen al zes van hun tien kinderen.
Vooral theologische motieven nopen het echtpaar tot verhuizing naar Israël (alia genoemd). Evers, decennialang een van de bekendste rabbijnen van Nederland, is ervan overtuigd dat binnen afzienbare termijn „Oosterse en Westerse krachten” zullen samenballen in een „oorlog tegen Jeruzalem.”
Evers: „Israël zal zelfs deze grote bedreiging het hoofd bieden. Ik wil in Israël zijn, laten zien dat ik niet bang ben en pal achter het land sta.”
De rabbijn stelt dat de Joden op het punt staan de laatste van vijf ballingschappen (zogeheten galoejot) in te gaan, waarna de Messias zal komen. In zijn optiek verwijst onder meer de geboorte van Ismaël, beschreven in Genesis 16, naar deze vijfde en laatste ballingschap – de galoet van Ismaël.
Uw theorie over de vijfde ballingschap wordt niet overal gedeeld in orthodox-Joodse kring?
„Dat zou kunnen. Ik haal die eindtijdverwachting met betrekking tot de vijfde galoet uit de Zohar, de verzameling mystieke commentaren op de Thora. Maar ook Bijbelse profeten wijzen erop dat er een geweldige samenspanning plaats zal vinden tussen het Westerse en Oosterse denken, dat zich richt tegen Israël.
Heel concreet geeft de Bijbel dat niet aan. Maar ik vind het veelzeggend hoe veel Westerse media de recente oorlog tussen Israël en Gaza belichten: Israël is de agressor, de Palestijnen zijn het slachtoffer. De werkelijkheid is omgekeerd. Israël heeft het volste recht zich te verdedigen.”
Is uw conclusie dat de islam de grote vijand van Israël is?
„De islamitische religie op zich is niet het probleem. Groot gevaar komt wel van zeer agressieve, islamitische groeperingen vanuit het Midden-Oosten. Die vermengen politiek met religie.”
Recent uitte u grote zorgen over de rol van Iran.
Men geloofde dat niet, maar dreigementen werden keiharde werkelijkheid. Daarom kunnen we nu niet weerloos aan de kant blijven staan. Anders gaat het Joodse volk eraan.”
Is antisemitisme in Europa ook reden voor uw vertrek naar Israël?
„Ja, die Jodenhaat hangt ook samen met mijn verwachting dat in de laatste ballingschap allerlei krachten zich tegen Israël zullen keren. In Israël worden naast dorpen complete wijken gebouwd waar uit Frankrijk vertrokken Joden hun toevlucht zoeken. Die Joden voelen zich in Frankrijk absoluut niet meer veilig.
Ook in Duitsland is het antisemitisme op sommige plekken erg sterk. Ik was laatst in de buurt van een pro-Israëldemonstratie in Düsseldorf. Betogers werden beschimpt en kregen scheldwoorden als ”schijtjoden” naar hun hoofd geslingerd.”
Antisemitisme in Duitsland komt vooral uit extreemrechtse kringen, stelde Heinrich Bedford-Strohm, raadsvoorzitter van de Evangelische Kerk in Duitsland, in een recent interview. Al is er een probleem met immigranten „uit bepaalde landen waar antisemitisme wordt gepraktiseerd”, zei hij.
Hoe kijkt u daar tegenaan?
„Beide kanten zijn vertegenwoordigd. Neonazi’s zijn in Duitsland helaas nooit weggeweest. Pas las ik nog een bericht over vreselijke, antisemitische toestanden onder een groep Duitse militairen in Litouwen. Ook van mensen uit het Midden-Oosten hebben Joden gevaar te duchten. In Antwerpen schreeuwen en gillen jongens als ze mij als herkenbare Jood zien lopen. Dat is confronterend.”
Achterblijvers zullen wellicht zeggen: Blijf ons in Europa steunen.
„Daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar ik leef al 67 jaar in Europa. Israël is mijn thuisland.”
