Een fotosessie aan de voet van de Euromast, daarna de huwelijkssluiting op het stadhuis aan de Coolsingel en de trouwdienst met 25 gasten bij pinkstergemeente Levend Woord in Rotterdam. Voor Joost van der Torre (36) en zijn vrouw Elisabeth (34) is 19 april 2021 een onvergetelijke dag.

De twee leren elkaar eind 2018 kennen in de kerk, vertelt Joost. Op dat moment verblijft Elisabeth, die als christen is gevlucht uit Pakistan, als asielzoeker in een azc in Rotterdam. In 2019 krijgen ze een relatie en na verloop van tijd besluiten ze te trouwen, hoewel Elisabeth geen verblijfsvergunning heeft.

„We zijn vijf maanden bezig geweest om in ondertrouw te kunnen gaan. Het kostte veel moeite om alle papieren uit onder meer Pakistan te krijgen”, zegt Joost. Uiteindelijk staat niets een huwelijk in de weg, ook al heeft Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) de asielaanvraag van Elisabeth afgewezen. Kort voor hun trouwdag verwerpt de rechtbank een hoger beroep tegen de afwijzing door de IND.

Intussen hebben de twee een woonplek gevonden in het Belgische Brasschaat, waar ze vanaf 1 juni terechtkunnen. Joost kan zich daar als EU-burger vestigen en voor Elisabeth geldt als partner van een EU-burger hetzelfde. Met zijn werkgever, die vestigingen in Nederland en andere Europese landen heeft, maakte Joost afspraken om zijn baan vanuit zijn nieuwe woonplek te kunnen voortzetten.

Ondanks de problemen rond Elisabeths asielaanvraag beleeft het stel op 19 april een mooie dag. Kort daarna, op 11 mei, heeft Elisabeth een gesprek met de Dienst Terugkeer & Vertrek (DT&V). Tot verbazing van haar en haar man wordt ze direct daarna in een geblindeerd busje meegenomen en in vreemdelingenbewaring gezet in Detentiecentrum Zeist. De uitzetting naar Pakistan, waar Elisabeth als christen gevaar vreest, is gepland op 31 mei.

Juridisch wordt Elisabeth al enkele jaren bijgestaan door asieladvocaat mr. Frans-Willem Verbaas. Hij zegt dat het stel met de zogeheten Belgiëroute een „volstrekt legale weg” bewandelt. De gedachte dat het een slinkse sluiproute zou zijn, wijst hij stellig van de hand. „Wat Nederland doet is juist illegaal. Je frustreert het vrije verkeer van EU-burgers door hun partners vlak voordat ze zich vestigen op het vliegtuig te zetten. Als deze meneer een Spanjaard zou zijn, die in Nederland werkte en hier was getrouwd, had zijn vrouw hier meteen de status van (partner van) EU-burger gekregen.”

Voor Elisabeth geldt een zogeheten vertrekplicht. Met een vertrek naar België voldoet zij daar ook aan, zegt Verbaas. „Als Nederland haar vrijlaat, woont ze op 1 juni in België. Nederland heeft er op geen enkele manier baat bij om deze vrouw op te sluiten en uit te zetten naar Pakistan. Dit kost alleen maar handenvol geld, als je alleen al aan de kosten van vreemdelingendetentie denkt.”

Desondanks zit Elisabeth voorlopig nog in vreemdelingenbewaring. Dat valt haar mede door traumatische ervaringen uit het verleden zwaar, zegt Joost, die haar inmiddels twee keer bezocht.

Hij hoopt dat het beroep dat volgende week dinsdag bij de rechtbank in Haarlem dient, ertoe leidt dat Elisabeth uit detentie komt. „Of dat er voor die tijd bij de DT&V iemand opstaat die kiest voor een menswaardige oplossing.”

De naam Elisabeth is om veiligheidsredenen gefingeerd. Haar werkelijke naam is bij de redactie bekend.