„Het halve seizoen hebben we vorig jaar niet kunnen varen”, vertelt De Bont. „We hebben zelfs vaarten gehad met mondkapjes op. Anderhalve meter afstand is een beetje lastig in zo’n mand, maar er is nog steeds geen bewijs voor coronabesmettingen in de buitenlucht.”

Het seizoen voor ballonvaarten loopt van maart tot oktober. Afhankelijk van het weer maakt het bedrijf met een vijftal ballonnen zo´n honderd vluchten per seizoen. „Voor een huwelijksaanzoek vlieg ik in een klein mandje met twee passagiers, in onze grootste mand kunnen zestien passagiers mee.”

De Bont werkt met freelance-piloten. Ongeveer de helft van de vaarten doet hij zelf. Zijn vrouw Jessica verzorgt het regelwerk, maakt afspraken met passagiers, piloten en het team van vrijwilligers. Als het uitkomt rijdt zij de zware terreinauto waarmee de mand en de ballon na een vlucht weer worden opgepikt.

Thermiek

Omdat je alleen veilig een ballonvaart kunt maken als er geen thermiek is, zijn de vaarten binnen twee uur na zonsopkomst of voor zonsondergang. Om die reden combineert De Bont zijn bedrijf met een baan als meewerkend voorman in de bouw. „Ik heb een fijne baas, ik kan de telefoon ook aannemen als ik aan het werk ben.”

Uitgerekend vorig jaar had het stel uitgebreid en wat ballonnen overgenomen van een collega die het organisatorische werk zat was. Jessica ging halve dagen werken bij het schoonmaakbedrijf waar ze in dienst is en Patrick ging naar vier dagen in de week. „Op vrijdag, zaterdag en zondag varen we zoveel mogelijk. Ik raad altijd af vrij te nemen, want we weten pas kort tevoren of het weer toelaat dat we opstijgen. Je wilt niet dat mensen voor niets vakantie opnemen.”

Instructeurspapieren

Hoewel ze zich voor de overname niet diep in de schulden hoefden te steken, was het voor het ondernemersechtpaar een lelijke tegenvaller dat er niet gevlogen mocht worden. „De afschrijving van de materialen, het onderhoud en de keuringen moeten wel gewoon worden betaald.” Praktisch als hij is maakte De Bont van de nood een deugd door zijn instructeurspapieren te halen, zodat hij piloten mag opleiden.

Ook knapte hij met zijn vader de bedrijfsruimten op. Er kwam een nieuwe kantine en de oude koeienstal achter het huis waar de aanhangers, de manden en de ballonnen staan, kreeg een grondige beurt. „Normaal moet dat in verloren uurtjes tussendoor.” Overal is aan gedacht: de koolmezen vliegen af en aan naar één van de nestkastjes aan de nieuwe schutting en een paartje tortelduiven kraakten de uilenkast aan de boom. „Nu de tuin nog.”

Het stel prijst zich gelukkig dat zijn klanten, die vooraf betalen, vol begrip zijn. Jessica: „Er staat wel een einddatum op de tickets, maar die geldt nu natuurlijk niet. Niemand kan hier wat aan doen!”

Tips voor deze serie zijn welkom!. Mail naar econ@rd.nl

Deel 18 van een serie artikelen waarin mensen vertellen welke gevolgen de coronacrisis heeft voor hun werk. Volgende week maandag deel 19.