Rood, okergeel, paars, diepblauw, knaloranje. De felgekleurde bloemen trekken de aandacht van elke voorbijganger. „Dat moet ook, hé”, zegt Wim de Mooij, terwijl hij de laatste kratten op hun plek zet. „We horen weleens dat het net een snoepwinkel lijkt van een afstandje.”

Hoewel het nog geen acht uur is, staan de eerste klanten al voor de kraam. Bert de Mooij helpt een vrouw bloemen uit te zoeken voor een groot boeket. Hij laat een rode lelie zien. „Deze erbij doen? Ze geuren niet.”

Ook Wim gaat aan de slag. Hij maakt een praatje met een vaste klant. Een vrouw met een baby in de draagzak en een jongetje achter op de fiets. „Jij bent er vroeg bij!” „Ik was om zes uur al wakker, joh.” „Aha, dat kwam zeker door de kleine.”

De verse bloemen gaan de boodschappentas in. De kleine jongen krijgt een gele gerbera in zijn handen gedrukt, waar hij meteen vrolijk mee begint te zwaaien.

Op de achtergrond klinkt nog het geroezemoes van een bijna opgebouwde markt: roepende mannen, ronkende vrachtwagens en het gekletter van ijzeren buizen die op elkaar worden geschroefd. Het is deze zaterdag drukker dan het het afgelopen jaar is geweest in de Koornbrugsteeg in de binnenstad van Leiden. Na maandenlange afwezigheid mogen ook de niet-essentiële kramen weer op de markt staan. „Wel zo gezellig”, vinden de broers.

De Mooij Warmond is al tientallen jaren een begrip op de Leidse markt. De broers hebben de zaak overgenomen van hun vader. „Ik ging als 8-jarig ventje al mee”, vertelt Bert. „Mijn eerste klusje was gladiolen verkopen, 85 cent voor een bos. Ik was een klein, schattig ventje, dus alle vrouwen gaven me een gulden per bos. Mocht ik die vijftien cent voor mezelf houden.”

Er komen klanten aan de kraam die de broers nog van vroeger kennen. Sowieso is 90 procent vaste klant, schatten ze in. „We proberen altijd tijd te maken voor een praatje. Ook alle jongelui die hier op zaterdag werken zijn geïnteresseerd in hun klanten.”

Familiebedrijf

Naast de bloemenkraam hebben de mannen ook een eigen kwekerij in Warmond. Ze werken zes dagen per week. De voorbereidingen voor de markt nemen een groot deel van hun tijd in beslag. Eén ochtend in de week gaan ze naar de veiling, vervolgens worden de bloemen klaargemaakt voor de verkoop.

Zaterdagochtend gaat de wekker in Warmond om vier uur en rond halfzes rijden de broers met hun vrachtwagen de markt op. „We hebben twee uur nodig voor de opbouw. Rond achten doen we nog snel een bakje koffie, voor de drukte begint”, zegt Wim, terwijl hij een grote slok koffie uit een plastic bekertje neemt.

Toen de coronapandemie vorig jaar begon, mochten de broers een paar weken niet op de markt staan. De vraag naar bloemen zakte even in, maar ging daarna onverwacht flink omhoog. Het is bij de bloemenkraam zelfs drukker dan voor de coronatijd. „Mensen geven elkaar vaker een bloemetje. En omdat iedereen zo veel thuis zit, wil je het daar ook gezellig hebben. Vorig jaar was zelfs ons beste jaar ooit. We zien het als de zegen en de goedheid van God dat we dit mochten ontvangen.”

Plukboeket

Ook deze ochtend gaat het goed met de bloemen; de klanten lopen af en aan. Gelukkig arriveren er rond kwart voor negen hulptroepen. In totaal werken ze deze dag met twaalf personen, waaronder twee dochters van Wim en vier zonen van Bert. „We zijn echt een familiebedrijf, iedereen helpt op zaterdag mee”, klinkt het trots. „Soms komen er uit de kerk ook nog mensen helpen, als het echt heel druk is.”

Wim heeft nog een tip voor mensen die voor Moederdag een mooi boeket willen kopen. „Mensen vinden het leuk om zelf een plukboeket samen te stellen met allerlei losse bloemen en takken. Het mag best een beetje wild zijn”, zegt Wim. Ook tulpen doen het volgens hem goed. „Al begint het seizoen af te lopen. Nu komen we in de pioenentijd. En rozen zijn ook altijd een succes.”

Terwijl hij het zegt, roept de plicht. Een klant wil weten of de De Mooijs soms ook bloemen aan huis bezorgen. „Mijn moeder is 21 mei jarig en ik wil haar verrassen met een bos grote, witte rozen.”

Ondertussen vraagt een andere klant om, jawel, een samengesteld boeket. Over de kleurencombinatie is hij nog niet helemaal uit. „Doe maar iets met blauw en roze. En die pauwenveer daar lijkt me ook wel wat.” Grappend: „Als het thuis niet bevalt, kan ik altijd nog zeggen dat ik het niet zelf heb gemaakt.”