„Krijg ik dan geen broertje of zusje meer?” vroeg de 9-jarige Yume toen ze de krantenkop zag over de stop op adopties. Haar ouders, Karst (44) en Alien (38) Kolk uit Genemuiden, wachten op een tweede kindje uit de Filipijnen.
Wat betekent de extra toets die lopende adoptieprocedures moeten ondergaan? Dat is de grote vraag voor het echtpaar Kolk. „Spannend. We hebben geen idee wat we daarvan moeten verwachten”, zegt Alien. „Zullen we ooit nog een tweede adoptiekindje krijgen?”
Ruim een jaar liggen hun documenten in de Filipijnen. Het is nu wachten op een telefoontje dat hun een kind is toegewezen. „Ze kunnen morgen bellen, maar ook over twee jaar. Bemiddelaars zoeken geen kind voor ons als ouders, maar ouders voor een kind.”
Het advies van vrijdag om alle adopties voorlopig stil te leggen, gaf grote onzekerheid. „Alles wordt ineens op losse schroeven gezet.” Dat minister Dekker maandag besloot dat het adoptieproces van mensen met een zogenoemde beginseltoestemming wel mag doorgaan, geeft wat opluchting. „Maar niemand weet nog wat die extra toets gaat inhouden”, zegt Karst. „En de minister is demissionair, dus hij zal sommige besluiten ook overlaten aan een volgend kabinet.”
Hij kan wel „enigszins begrijpen” dat de overheid een rem op adopties zet. „Als je die schrijnende slachtofferverhalen leest… Dat zet iemands leven op zijn kop. Het schudt aan de fundamentele vragen van een mens: wie ben ik, waar kom ik vandaan? Klopt het wat er altijd over me gezegd is?”
Tegelijk kon hij in het rapport niets vinden over misstanden in de Filipijnen. Het echtpaar hoopt daarom dat de overheid per land gaat bekijken of adopties nog kunnen plaatsvinden. Alien: „Alles wordt nu over één kam geshoren. Te rigoureus.”
Ze wijst erop alleen de periode tot 1997 is onderzocht. Pas daarna kwam het Haags adoptieverdrag dat misstanden moet voorkomen. Het kán fout gaan, weet het stel. „Wij zouden het ook heel erg vinden om een kindje in huis te hebben waar de moeder nog naar op zoek is”, zegt Alien. „Je adopteert een kind om het een betere toekomst te geven, al is dat een druppel op de gloeiende plaat. Dat het kan opgroeien in de warmte van een gezin in plaats van een kindertehuis.”
Doorgelicht
Het gezin uit Genemuiden is vooral bewogen met echtparen die al volop bezig zijn met adoptie, maar nog geen beginseltoestemming hebben. Dat groene licht komt er pas na een hoop papierwerk, cursussen en een uitgebreid onderzoek door de kinderbescherming. „Je wordt helemaal doorgelicht”, weet Karst.
„Voor die mensen moet dit nieuws vreselijk zijn”, denkt Alien. „Dat je een weg geopend ziet voor adoptie, stappen zet en daar ineens een kruis door wordt gezet. We weten hoe onzeker en lastig het proces toch al is. Ik denk de laatste dagen veel aan deze mensen.”