Evangelische Fransen kijken op 10 januari met toenemende verbazing naar de televisie, waarop ze de Franse onderminister Marlène Schiappa horen uitleggen dat „sektarische excessen” als maagdelijkheidsverklaringen bij „evangelisten” (sic) aangepakt moeten worden. Ze vragen zich af waar de minister het over heeft.

Daags erop stuurt Romain Choisnet, woordvoerder van de Nationale Raad van evangelicalen in Frankrijk (CNEF), een gepeperd Twitterbericht de wereld in om duidelijk te maken dat maagdelijkheidsverklaringen helemaal niet voorkomen bij evangelische christenen in Frankrijk. Hij hekelt daarbij „de onwetendheid van bepaalde vertegenwoordigers die verantwoordelijk zijn voor dit project.”

Met „dit project” doelt hij op een wetstekst die de Franse regering door het parlement probeert te krijgen ter verdediging van de Republikeinse waarden. De tekst moet de bestaande wet uit 1905 die de scheiding van kerk en staat regelt feitelijk vervangen en voorziet in een reeks maatregelen om onder meer online-haatcampagnes tegen te gaan, meer grip te krijgen op financiering van religieuze groepen en de controle op verenigingen te versterken.

Voor iedereen is duidelijk dat de wet de regering eerst en vooral handvatten moet geven om extremistische uitwassen binnen de islam aan te pakken. President Emmanuel Macron heeft dat meermalen met zoveel woorden duidelijk gemaakt. In pogingen om duidelijk te maken dat de wet niet tegen één religie is gericht, moeten Franse evangelische christenen het echter ontgelden.

De uitspraken van Schiappa staan niet op zichzelf. Op 4 januari liggen evangelische protestanten bijvoorbeeld ook al onder vuur tijdens een bijeenkomst van de parlementaire commissie die het wetsvoorstel voorbespreekt.

In een sessie met vertegenwoordigers van verschillende religies spreekt voorzitter François de Rugy zijn zorg uit over de opkomst van nieuwe „sekten”, doelend op „bepaalde protestantse gemeenschappen”, die door immigratie „uit voornamelijk Angelsaksische landen” zouden zijn ontstaan. Zijn punt: we kijken niet alleen naar de islam.

Voorzitter François Clavairoly van de Federatie van Protestanten in Frankrijk dient De Rugy echter direct van repliek en corrigeert hem op drie punten. Ten eerste zijn evangelische christenen in Frankrijk niet per se afkomstig uit het buitenland. Ten tweede komen de migrantenchristenen niet zozeer uit de Angelsaksische wereld, maar eerder uit Franstalige Afrikaanse landen, of ook wel uit China en Zuid-Korea. Ten derde vormen ze geen gevaar.

Het wetsvoorstel beroert veel tongen in Frankrijk. Kerken in Frankrijk zijn niet gerust op de implicaties van de voorstellen en vrezen algehele inperking van de godsdienstvrijheid. Er zijn 1700 amendementen op de wet ingediend, waarvan er deze week op voorhand 300 niet ontvankelijk zijn verklaard. Vanaf 1 februari zijn er besprekingen in het voltallige parlement over het voorstel gepland.

De bejegening van evangelische protestanten maakt nog eens duidelijk hoe gemakkelijk minderheidsgroepen kop van jut kunnen worden. Flauwekul is intussen sneller de wereld in geholpen dan er weer uit.